Goed...voetbal maar snel vergeten. Na de finale direct een bus geboekt naar Rurrenabaque (Rbq). Reactie van mijn altijd positieve, lieve moeder: 'Gefeliciteerd met ons oranje-voetbalelftal: de tweede plaats van de wereld!!!! Is het niet geweldig???'

That´s the spirit!

Rbq ligt midden in de jungle (Selva) van Bolivia, het meest onaangetaste dier- en plantrijke oerwoud ter wereld! De busrit was er één om niet snel te vergeten. Van ongeveer vier kilometer hoogte naar een paar honderd meter; van de kou naar de hitte. Dit alles langs enorme afgronden en diepe kloven. Wij reden naar beneden, dus moest onze bus de hele tijd terugsteken als er een tegenligger aankwam op de weg (die net niet groot genoeg was voor twee grote voertuigen)... Laten we het maar spannend noemen ... ik mag het van Anette niet al te sensationeel maken

Vooruit dan ... omdat we de tickets pas last-minute hadden geboekt hadden we plaatsen achterin de bus. Geen probleem de eerste 30 kilometer, totdat de rest van de paar honderd kilometer de weg totaal onverhard en extreem hobbelig was (als wij na ruim 10 maanden reizen zeggen extreem hobbelig, trust me, dan is het extreem hobbelig...) Wij hebben de hele rit (zo´n 20 uur!) geen oog dichtgedaan en hadden verschillende keren 'air-time' =>met je billen van de stoel doordat het zo tekeer gaat...

Eenmaal in Rbq aangekomen duiken we direct ons bedje in om bij te slapen. Toen we wakker werden regende het ongeloofkijk hard. Maar we bleven positief (het zal toch wel warm zijn in de jungle?) en hebben snel een 3-daags toertje geboekt naar de Pampas. De Pampas zijn moerassen drie uur rijden vanaf Rbq. De reis er naar toe was in een overvolle, gammele jeep in de stromende regen ... Daarna moesten we overstappen in een nog gammeller, klein bootje waar we in nog eens drie uur tijd naar ons kamp zouden varen. Toen we nog maar net vertrokken waren werd al duidelijk dat dit heel bijzondere dagen zouden worden. We zagen direct al enkele kaaimannen (krokodillen) en capibara´s (grootste knaagdier ter wereld - een soort megahamsters van 80kg.

en waren helemaal enthousiast. We hebben in totaal mischien wel 1000 kaaimannen en tientallen capibara´s, echt heel bijzonder! De kaaimannen waren tot een meter of 3 groot en zaten voornamelijk in het water met alleen twee oogjes en een snuit boven het wateroppervlakte, creepy! Verder zagen we erg veel bijzondere vogels, schildpadden en de bijzondere roze rivierdolfijn!

De volgende dag zijn we ´s morgens gaan vissen, niet zo hel spannend, totdat de gids zei dat we op Piranhas gingen vissen! Met stukken vlees aan de haak op zoek naar deze veelvraten. Ik heb met name catfishes gevangen, maar Anette was de koningin van de groep. Zij heeft de grootste piranha gevangen! Zie foto´s om het enorme beest te zien! Een uur later lag deze vriend in de pan voor onze lunch, thx Anette!

´s Middags gingen we op zoek naar het beest dat we nog niet hadden gezien, de anaconda... grootste slang ter wereld die met gemak een mens kan eten...maximaal 12 meter, 550 kg, 50cm doorsnee, 130cm omvang (volgens Wikipedia, ik ben blij dat ik dit op dat moment niet wist...) Het zoeken naar anacondas gaat als volgt: men trekke laarzen aan, neme een stok en gaat het moeras in met water tot kniehoogte. Hier voelt de anaconda zich thuis. Vervolgens dient men een afstand van enkele meters tot elkaar te bewaren alvorens in één lijn het moeras door te trekken hopende op een confrontatie met dit bijzondere zoogdier...Eerlijk gezegd best eng. We hebben helaas (?) geen anaconda gespot. Een andere groep die dag wel...Oh, trouwens, de anacondas waar wij naar zochten zijn slecht 3,5 mtr lang, dus dat 'valt nog wel mee'...

´s Avonds met de boot in het donker op zoek naar kaaimannen. Deze zijn ´s nachts veel actiever. Misschien hadden we wel geluk en konden we een zwarte kaaiman vinden (in tegenstelling tot de normale kaaiman wèl levensgevaarlijk en tot 7 mtr groot). We hebben honderden oogjes gezien van kaaimannen, en geen zwarte, helaas (?). Natuurlijk deed onze gids net alsof de benzine op was en zaten we in het pikdonker in een soort roeibootje in een rivier vol met (zwarte) kaaimannen. Hij roeide en roeide totdat we recht op wel 60 ogen afvoeren en in de bomen vast kwamen te zitten... Onze Ierse vrienden die voorin de boot zaten vonden dit iets minder relaxed

Toen ging 'ineens' de motor weer aan en leefden we gelukkig nog lang en gelukkig

De pampas waren geweldig, wel koud (het was extreem koud voor de tijd van het jaar) en nat maar wat hebben we genoten! Teruggekomen in Rbq een rust/wasdagje ingepland en een tourtje naar het Madidi national park geboekt bij een bureau dat wordt gerund door enkele junglefamilies => ecotoerisme. Goed voor iedereen want de winst blijft lokaal, in plaats van dat een ´rijke Rolex-minnende dude´ er in La Paz een Hummer van koopt.

Het weer was gelukkig bijgetrokken en we stapten in de boot om nu een aantal uur de andere kant op te varen. Het grote verschil tussen jungle en pampas is dat de jungle zó dichtbegroeid is dat je weinig dieren ziet, met name planten en bomen...is dat leuk dan?

JA DAT IS LEUK! Ons groepje bestond uit gids Darwin (aka Mowgli) en een Engels meisje en met ons drieën zouden we de jungle intrekken, overnachten in een tent en terugvaren in een raft. Na een nachtwandeling - op zoek naar ogen (die we helaas niet zagen omdat het zo koud was) - vertrokken we de volgende ochtend op onze jungle-hike. Darwin is opgegroeid in -en met- de jungle en wat hij ons wist te vertellen over de verschillende bomen en planten, was echt indrukwekkend! We zijn er inmiddels van overtuigd dat hier voor alle medische kwalen een oplossing ligt. Een kleine bloemlezing:

• Lopende boom, meest bijzondere boom die we ooit hebben gezien! Deze boom kan in enkele weken tijd zichzelf verplaatsen op zoek naar een plek met meer zonlicht! Hij maakt steeds nieuwe 'poten' aan in de richting van de zon en 'loopt' dus echt door de jungle!
• Verfplant, door de bladjes te vermalen in je handen krijg je rode verf, we hebben natuurlijk onszelf een indianenuiterlijk gegeven!
• Termietentunnels op verschillende bomen. Weet je wat leuk is? Maak zo´n tunneltje open, pak er een handvol rode termieten uit en eet ze levend op, bevat hel veel proteinen! OK...hebben we dus gedaan en we leven nog steeds!
• Verdovingsplant, onopvallend 'onkruidje' waarvan een heel klein stukje van de wortel al genoeg is om je hele mond na één kauwbeweging volledig te verdoven! Errug gek gevoel!
• Giftige boom, zodra je een klein sneetje maakt in de schors begint deze boom als een mens te bloeden. Het witte bloed is extreem giftig voor mens en dier en wordt veel gebruikt voor de jacht en om te vissen;
• Melkboom, zodra je een sneetje maakt in de boom komt er een melkachtige vloeistof uit, deze is zeer voedzaam en wordt als bijvoeding gebruikt voor jonge moeders die nog niet genoeg melk hebben.
• Knoflookschorsboom, rubberbomem, anti-diarreeschorsboom, anti-reumaschorsboom, hier-maak-je-heel-sterk-touw-van-schorsboom, harder-dan-hard-houtboom, rubberboom etc. etc. etc

Dit was slechts en kleine samenvatting, om de aandacht van de lezers te houden is het misschien beter dat ik verder ga met het einde van deze bijzondere dag... We kwamen na een volledige dag lopen uit bij een speciaal punt. Het is een grote wand van 120 meter hoog waarin papegaaien wonen. Dit is een van de weinige plekken in het gehele oerwoud waar deze vogels wonen, en wij van ze konden genieten! De vogels gaan overdag op zoek naar voedsel (bessen, noten en zaden) en komen aan het einde van de middag (in paren, ze blijven hun hele leven bij elkaar) terug naar deze wand. Met een uitzicht over de jungle en deze beauties kon deze dag niet meer stuk, zo gaaf!

Na de overnachting onder een zeil en klamboe (we waren te moe om bang te zijn voor alle beesten) gingen we de volgende dag verder met onze hike. De papegaaienwand werd van de andere kant bewonderd en we liepen verder naar de rivier waar we van balsahout een vlot bouwden. Hierop gingen we de rivier bedwingen... Nat, koud en spannend, maar wel gaaf om het regenwoud van deze kant - en in alle rust, zonder het geluid van een buitenboord motor - te zien. Terug in het kamp zagen we nog een hele bijzondere toekansoort!

In Rbq teruggekomen hebben we ons visum even verlengd (Bolivia is te leuk, dus bleven we nog wat langer dan 30 dagen) het busticket voor de volgende dag hadden we eerder al geboekt (bus kost 60 Bolivianos, vliegtuig 525...dan nog maar een keertje bussen...). Gelukkig viel deze busrit mee, we waren op tijd geweest met boeken en hadden plaatsen voor in de bus gereserveerd, en dat maakt de wereld verschil bleek! We hebben zelfs geslapen...

In La Paz hebben we nog een dag de stad verkend - we waren nog niet echt aan sightseeing toegekomen met al dat voetbal. Echt een mooie stad en absoluut een van onze favorieten! Next stop: het dorpje Copacabana het Titicatameer, het hoogste commercieel bevaarbare meer ter wereld (3812mtr.) waar onder andere het eiland Isla del Sol in ligt. We zijn een dag naar het eiland toegeweest en hebben en wandeling gedaan van het noorden naar het zuiden. De Inca´s geloofden dat op Isla del Sol de zonnegod was geboren en voor hun was het eiland dan ook erg belangrijk. Je kunt verschillende ruines zien en trekt daardoor enorme massa´s toeristen. Het hoogtepunt voor ons van deze twee dagen waren echter de superheerlijke forellen die je aan het strand kunt eten voor omgrekend € 2,-!!! We hebben hier natuurlijk meerdere keren gegeten! LEKKKER!!

Aan al het goede komt een eind, dus ook aan ons Bolivia-avontuur... vanuit Copacabana hebben we de bus genomen naar Arequipa (Aqp)in Peru. Aqp is in één woord adembenemend! De 2e stad van het land staat bekend om de geweldig mooie binnenstad met superveel gebouwen uit de Spaanse tijd, allemaal gebouwd met witte vulkaansteen. Er is weinig hoogbouw hier en daardoor blijft het karakter goed bewaard. Reden voor weinig hoogbouw is overigens dat het in een actieve aardbevingszone ligt, laatste grote beving was in 2001. Je kunt in alle gebouwen keurige bordjes zien met de tekst 'veilige zone in geval van aardbeving'. Onwerkelijk dat dit deel uitmaakt van het dagelijkse leven hier... We hebben het klooster bezocht, de kathedraal, nog een kerk, supermarkt (een markt die super was

) en geweldig mooie oude straatjes. Zie voor dit alles de foto´s, gaat wat sneller!

Daarna was het tijd voor de beroemde Colca Canyon ten noorden van Aqp en de op één na diepste canyon ter wereld (twee keer zo diep als de Grand Canyon). Niet met een tourtje, maar lekker met de lokale bus (en op ons eigen houtje - wij mijden zo veel mogelijk toertjes, alleen als het niet anders kan) ernaar toe gereden en hebben drie dagen door deze canyon getrokken. Het was erg zwaar, we zijn de kloof in gelopen,hebben er twee dagen geslapen en de laatste dag ´s morgens vroeg om 6:00 weer naar boven. As-we-speak hebben we beiden dan ook zeer veel pijn in onze arme kuitjes...

Na een tijdje zoeken, en dankzij de hulp van een lokale herder, vonden we eindelijk het juiste pad naar beneden. Vier uur, en 1100 meter (!) lager kwamen we aan bij de zogenaamde ´oase´ waar we de eerste nacht sliepen - een extreme coole plek met palmbomen en een heerlijk zwembad bij ons superhostelletje! In de canyon liggen verschillende dorjes die alleen maar bereikbaar zijn te voet of per muilezel. De mensen dragen supermooie, kleurrijke klederdrachten en de huisjes zijn allemaal van klei en leem. De agfronden zijn extreem, kale bergwanden worden afgewisseld met boomrijke, groene dalen. Het zonnetje scheen lekker dus na weken konden we eindelijk onze zonnebrand tevoorschijn halen. Toen we bij een familie in een van de dorpjes een colaatje kochten waren ze net bezig de BBQ aan te steken. Om er vervolgens alpacavlees op te braden (soort lama, maar geeft veel fijner wol). Wij mochten een stukje proeven en het smolt op onze tong, heerlijk!

De volgende dag moesten we weer 1000 meter omhoog. Iedereen had ons al gewaarschuwd - jullie lopen het circuit verkeerd om, dus dat wordt heeeeeel lastig! Maar omdat we ons op het ergste hadden voorbereid, viel het dus eigenlijk wel mee en konden eenmaal boven nog net de bus halen die terug ging naar Aqp. Overigens, het voordeel van ´andersom´ lopen, was wel dat we alle drie de dagen bijna geen enkele andere toerist tegenkwamen en we de hele Canyon dus voor ons zelf hadden. In de bus terug zaten veel te veel mensen en elke keer stopten we maar weer om nog meer mensen in en uit te laten stappen. Totdat de passagiers in opstand kwamen: 'Héé eikelchauffeur, we zijn geen lammeren!' en we in één keer doorreden naar het volgende grote dorp. In het gangpad stond naast ons een meisje met een klein babietje. We hebben aangeboden om het ventje op onze schoot te nemen en hadden de uren erna dus voldoende entertainment. Wij blij, moeder blij en ventje blij

Vanavond gaan we met de bus naar Cusco waar we onder andere Machu Picchu gaan bekijken (kan natuurlijk niet ontbreken op een reisje door Peru)!

Liefs Gerald en Anette

PS. HOUD JE MAIL IN DE GATEN, meer zeggen we niet...