Buenos tardes iedereen,

Niet de meeste originele opening maar hier is-tie-weer: time flies when you are having fun! We hebben net Simone en Henk uitgezwaaid op het vliegveld van Puerto Iguazu! Deze vakantieweken waren een aanslag op ons gestel (veel vakantiedrankjes en ‘ ‘morning afters'), maar WAT WAS HET GEZELLIG!! En het zal wel weer even wennen zijn zo zonder die twee ‘chicos loco'!!

Met kriebels in onze buik stonden we tweeënhalve week geleden te wachten op het vliegveld van Buenos Aires; en ja hoor! De twee soon-to-be wereldreizigers hadden het gehaald, al hadden ze bijna de aansluiting in Madrid gemist doordat ze daar al op hun koffers stonden te wachten... foutje! Gerald had Henk ook gevraagd om Knorr Aromat mee te nemen (heerlijk op een eitje). Helaas moeten we daar nog een paar maanden op wachten... Henk had het expres niet meegenomen, bang dat hij zou worden gearresteerd met het duistere gele poeder!

Na diverse afzakkertjes in onze favo kroeg lag de route door Noord Argentinie al snel vast en kon ons avontuur beginnen. Onder het mom van 'slaap maar lekker uit, jullie zullen wel moe zijn/jetlag hebben!', verrasten S&H ons volledig door al om 7 uur helemaal klaar te staan om BA te verkennen... En dat was het begin van het einde van onze rust ? De antiekmarkt van San Telmo met al zijn straatartiesten was geweldig! Alhoewel, wij vinden markten wel ietsje leuker dan onze twee bezoekers...

De volgende dag stond de wijk La Boca op het programma - ´home to´ Diego Maradonna´s Boca juniors en de vele gekleurde arbeidershuisjes. Als volleerd tangodansers op de foto en ´s avonds dan eindelijk een tangoles... Gerald heeft vele talenten, maar tango staat daar niet bij...Uiterst geconcentreerd bewoog hij zich ietwat houterig ovr de dansvloer ;-) De dansshow na onze les was spectaculair. Tango door de jaren heen met schitterende outfits en muziek. Ik was binnen drie seconden verliefd toen ik onverwacht gevraagd werd om met de leukste danser tango te dansen... zucht, wat kon die man dansen!

Toen begon het echte reizen, met de bus naar San Antonio de Areco (SAdA), gaucho (=cowboy) stad numero uno. Wij met de metro, zij met de taxi op weg naar het busstation waar de bus ongeveer een uur te laat vertrok. SAdA is een heerlijk oud stadje met veel gaucho en zilversmeden, met als klandizieprominente ´cowboys´ als Reagan en Bush (sr. én jr). ´s Avonds met de nachtbus door naar Cordoba, het comfort viel Henk en Simone gelukkig mee, je bust natuulijk niet elke dag tien uur in NL...

Cordoba was geweldig, een flinke dosis Argentijnse historie en schitterende kerken. We zijn enorm verwend door Ineke en Cor (moeder en stiefvader van Simone) met een heerlijk Argentijnse parilla (BBQ) en Chandon bubbeltjes! De volgende dag was één van onze beroemde day-afters, met name toen bleek dat Simona toch wel een heel groot deel vergeten was ...!

De dag erna onze ´Thatcher´ (the iron lady; niet kapot te kjijgen) opgehaald - een Volkswagen Suran (kennen wij niet in Nederland, soort Polo station) die tot de nok toe volzat met baggage, eten en oranje accesoires (thanks ma H en Simone!). Thatcher bracht ons keurig naar het huis waar Che Guevara in zijn jeugd heeft gewoond in het stadje Alta Gracia. Hier is ook een mooi Jezuitenklooster dat we bezoeken, voordat we verder rijden naar Carloz Paz, onze uitvalsbasis voor het nationale park Quebrada del Condorito (oftewel condor park). Die avond laat Gerald voor het eerst zijn kookkunsten zien aan onze gasten (heul veul gbakken aardappels met nog meer uien, zware kost) en staat de keuken direct een uur blauw vanwege gebrekkig kookgerei ... (zegt hij!)

Onze wandeltocht in het condor park is mooi; de condors gigantisch met een spanwijdte tot 3 meter (!) en de lunch met uitzicht (en een gekookt eitje, helaas zonder Knorr) geweldig. Volgende bestemming is La Falda, waar we om 18:00 een afspraak hebben bij de Esso met Virginia (Henk dacht Vagina...). Het lijkt wel een blind-date! En deze keer is het Gerald´s beurt om op slag verliefd te worden... Zodra we Virginia zien weten we dat het een geweldige paar dagen gaan worden op de estancia (boerderij). Ze draagt een cowboyhoed met cowboylaarzen, heeft enorme O-benen en een pick-up vol hooi. Ik ben blij dat we haar al in het stadje hebben ontmoet want al snel blijkt mijn uit het Spaans vertaalde route beschrijving niet helemaal te kloppen... en bovendien is het donker en rijden we over een onverlicht zandpad uiteindelijk meer dan anderhalf uur achter haar aan... OK, dit is dus afgelegen wonen... en het wordt steeds stiller in de auto, want waar brengt ze ons in godsnaam heen!?
Eindelijk zien we licht (letterlijk!) en blijkt het niet een enorm complex (wat we een beetje hadden verwacht), maar een klein schattig biologisch boerderijtje. Van de schrik bekomen smaakt ons avondeten, wat we uiteindelijk om om 22:30 eten, ook bijzonder goed. We beginnen al goed in het Argentijnse eetritme te komen ;-)

De volgende dag gaan Gerald, Anette en Simone de omgeving verkennen. De relaxte wandeling verandert al snel in een zogenaamde ´rots-hop-tocht´ met als resultaat enkele bijzonder natte schoenen... Simone pookt ondertussen met haar slangenstok onder iedere steen opzoek naar slangen en andere bijzondere insecten. Gelukkig (of helaas, het is maar net hoe je het bekijkt) zonder resultaat. Henk daarentegen blijft lekker op de veranda zitten waar hij vervolgens contstant wordt gestoord door allerlei levende wezens (geiten, kippen, paarden, muggen, kevers etc.) Ook een avontuur op zich!

´s Middags gingen we paardrijden - iets waar Anette slechte herinneringen aan heeft uit Mongolie en wat Henk eigenlijk helemaal niet zo ziet zitten. Maar laat het nu net Henk zijn die ons allen positief verrast; hij is een ware gaucho en een volleerd paardenfluisteraar! En Anette gaat zelfs in galop! Het is dus een geweldige middag, al zorgen de stekels van alle cactussen etc. onderweg wel voor heel wat blauwe plekken en schrammen (de laatste splinter van Gerald is gisteren pas verwijderd!)

´s Avonds ons eigen brood gemaakt (de bakkers bij Marqt zou trots op Gerald zijn!) en zelfs eigengemaakte empanadas (soort tortillas en het nationale voedsel in Argentinie). De beste empanada is een creatie van Anette en Henk: empanada gevuld met een chocoladebonbon, waarschijnlijk nog niet eerder vertoond in het ganse land!

Omdat twee dagen helemaal niets doen ons ding toch echt niet is - en de geiten in 20 minuten gevoerd zijn - worden we ´creatief´en gaan we ´back to basic´. We spelen diverse potjes crocket (soort boerengolf), Jenga en wipwappen regelmatig (van papier-gevouwen kinderspelletje) met hilarische opdrachten. Henk (van Dam) en Gerald werken vier uur lang aan een dam in de rivier terwijl Anette en Simone als zeemeerminnen liggen te zonnen op een paar stenen en later die dag ´naar het strand´gaan (terwijl het dichtsbijzijnde strand waarschijnlijk zo´n 500 km ver weg ligt...). Simone zit denk ik nog in die ´strand-mood´ als ze ´s avonds gillend uit haar kamer komt en in haar beste spaans (en met zeep in haar haar) verteld dat er een octopus in haar kamer zit??!! (zie foto´s).

Kortom een geweldig verblijf, en een absolute aanrader! Nu wil Gerald helemaal kippen en/of geiten gaan houden...elk voordeel heeft zijn nadeel zullen we maar zeggen...

Na twee dagen relaxen gaat de tocht verder naar Tafi de Valle. Een lange rij-dag waarop we onder meer in een sprinkhanenplaag terecht komen; 1000´en sprinkhanen van wel 7cm groot, echt overal. De geplande picknick stellen we toch nog maar even uit... 800 platte sprinkhanden later vinden we toch nog een mooie spot langs de weg. Alles uitgepakt en lekkere broodjes gesmeerd... totdat we er tijdens het inpakken achter kwamen dat we in een stekelig-prik-distel stuk hadden gezeten en alles zat er onder ...verdarre, verdarre, verdarre!

De weg naar TdV is spectaculair, het landschap veranderde in enkele uren van woestijn in groen oerwoudlandschap en weer terug naar cactussen en toendra, met hooggelegen meren en wilde paarden. En zeer kronkelige bergwegen: chauffeurs Henk en Gerald zijn helemaal in hun sas! Totdat Gerald wordt aangehouden door de politie, geen verlichting aan, boze politieman, dikke bekeuring...Het hostel is weer zo comfortabel dat Henk de schokkende bekentenis aflegt dat hij zelfs misschien wel ooit een een keer (eventueel, wellicht) in een dorm (slaapzaal) wil slapen! Dat is het grootste compliment dat wij als organiserend comité kunnen krijgen. Simone is nog wel afhankelijk van haar haarstijltang, maar wel steeds minder ;-)

Quilmes is de volgende bestemming, een pre-Incanederzettig vergelijkbaar met Machu Picchu in Peru. Erg mooi, en dankzij de gids Fernando en Anette (vertaler) kwam het allemaal echt tot leven! Totdat Gerald weer last kreeg van zijn ´wijn-muscle´... jawel, de volgende stop was wijngebied nr. twee van Argentinië: Cafayate. Hier bezoeken we twee mooie wijnbedrijven bezocht: Bodega Etchart en Finca las Nubes. Heerlijk, zelfs Henk is bekeerd; hij begint wijn steeds meer te waarderen! Dit tot schrik van de rest die elke keer naar een lege fles grijpen ;-)

De route van Cafayate naar Salta is legendarisch...met recht! Het hele landschap bestaat uit tig verschillende roodtinten in zeer zeer spectaculaire rotsformaties. Verwijzen naar de foto´s gaat het snelst, veel plezier!

'Salta is prachtig' had Henk gehoord en ons ook al de hele vakantie verteld, hij was dan ook licht zenuwachtig... Maar Salta is echt heel leuk en de omgeving is idd prachtig! ´s Avonds leren Henk en Simone een nieuwe dans tijdens onze volksdans sessie, vieren we de verjaardag van een onbekende Argentijn mee met z´n familie en zien we het offerbakje van Maria als asbak aan... oops! ´s Avonds blijven we tango oefenen (en salsa en zamba!) in een foute discotheek waar we ons om drie uur ´s nachts realiseren dat we nog maar met z´n vieren zijn... De ´day after´ start wat langzaam maar na een hemelse ´Havanna´koffie met chocola, bezoeken we de mummies van het mooie MAAM museum. Deze kinderen zijn 500 jaar geleden geofferd door de Inca´s aan Pachamama (Moeder Aarde) op de toppen van de hoogste berg in de buurt (6739 mtr.). Door de kou zijn de lichamen in perfecte staat gebleven. Om het alcohol uit ons bloed te verdringen klimmen we ´s middags naar het hoogste punt van Salta. Henk gaat met de kabelbaan, maar draagt Gerald ee stuk op de weg terug! Respect! ;-)

We gaan nog één dag met onze ´Iron Lady´ op stop en beginnen aan een lange tocht door de vallei van Quebrada de Humahuaca, We rijden omhoog de bergen in en laten een deken van wolken achter. De lucht is ineens helder en blauw en een bocht verder komt het zeven kleuren gebergte tevoorschijn. Een kaleidoscoop aan kleuren, het resultaat van miljoenen jaren van tectonische werking. Iets verderop beginnen de zout vlaktes van Argentinie - niet zo groot als die in Bolivia blijkbaar maar toch wel een zeer bijzonder landschap. Zie trucage foto´s - je moet toch iets fotograferen als alles om je heen wit is! ?

We rijden langzamerhand echt Zuid Amerika in - de huizen en mensen veranderen en het lijkt wel alsof we Bolivia zitten. Gelukkig voor ons blijven we aan de goede kant van de grens, ook nadat we denken een verkeerde afslag te hebben genomen! We rijden namelijk al anderhalf uur op een zandweg en zitten bijna zonder benzine (again!). Gerald en ik slapen blijkbaar door de grootste paniek heen, want als we wakker worden hebben Henk en Simone al hele reddingsplannen verzonnen. Gelukkig bereiken we net op tijd San Antonio de los Cobres, een stadje met een paar duizend inwoners EN een benzinepomp. De weg terug is al even bijzonder want zo´n 50 km vanaf Salta houdt de verharde weg ineens op en gaan we off-road door enorme plassen water en scherpe bochten. Simone, die misselijk en moe voor in zit, vergeet te vertellen dat ze onderweg een gordeldier ziet (of was het toch een stuk autoband?)

Na twaalf dagen nemen we afscheid van Thatcher en stappen we letterlijk in het volgende avontuur: een luxe busrit (business class-stoelen, stewardess, films, goed en voldoende eten, wijn én whisky!) van 24 uur naar de watervallen van Iguazu...spannend!

Hier aangekomen een mooi hostel gevonden met zwembad! Natuurlijk onmiddelijk een dappere duik genomen....KOUD!!! De volgende ochtend konden we dan EINDELIJK onze oranje shirts en hoeden opzetten voor de wedstrijd Nederland-Denemarken (om half negen 's ochtends met een koud Heineken biertje - het leek even alsof we thuis waren!) Toen naar de watervallen van Iguazu gegaan en dan voel je je echt wel errug klein! Wat is dát spectaculair, ongelooflijk! Waar komt al dat water vandaan? We hebben ter plekke een supercoole speedboot geboekt die onder de watervallen door crosste, mede mogelijk gemaakt door Alice en Milo, BEDANKT!!!

De laatste reisdag nog even naar Paraguay EN Brazilie want we zijn toch in de buurt! Een bezoekje aan de grootste dam ter wereld qua energieproductie (die in China waar we geweest zijn is de grootste qua omvang). Het behoeft geen toelichting dat Henk en Gerald hier wat enthousiaster over waren dan wij dames... Helaas hadden we een matig tourtje geboekt...de reisleiding en de dam (sorry Henk van Dam) vielen een beetje tegen. Na de dam bezochten we de zwarte markt van Ciudad del Este waar Simone lastig werd gevallen door opdringerige marktkoopmannetjes. Zij noemde dit dan ook heel spectaculair: 'The attack of the Paraguayan proppers' - wie weet: binnenkort bij u in de buurt te zien? De dag is afgesloten in Brazilie met een bezoekje aan een groot vogelpark MET toekans die veelvoudig voorkomen in de omgeving maar we nog niet hadden gespot. Wat een mooie beesten! En voor Simone de klapper op de vuurpijl: eindelijk slangen! ´s Avonds heerlijk gegeten en gedronken als afscheid, traditioneel opgvolgd door een klassieke morning after...

Toen kwam er een grote olifant met een hele grote snuit en...die blies dit verhaaltje uit...Het einde was in zicht...in de taxi op weg naar vliegveld nog een superpaniekmoment toen Simone dacht dat de vlucht al was vertrokken...foutje-bedankt-gelukkig! Ze zijn nu nog lekker twee dagen aan het genieten van Buenos Aires en aan het ontstressen van het reizen met Gerald en Anette van reisorganisatie HeVa Holidates! We zijn benieuwd naar jullie hotel (of is het dan toch een slaapzaal geworden?)

Besos Gerald en Anette