PATAGONIAAL!

WOW, WOW, WOW! We kunnen het korthouden deze keer want bovenstaande headline beschrijft in een woord hoe wij ons de afgelopen tien dagen hebben gevoeld. (Thanks Martijn; beter goed gejat dan slecht verzonnen, toch?)

We zijn inmiddels in Puerto Natales in het zuiden van Chili, herstellende van vijf dagen trekken - met onze backpacks en gehuurde kampeerspullende ´middle of nowhere´ in! En oh, wat is het mooi hier! Ondanks het feit dat het gisteren begon te regenen en we dus het laatste spectaculaire vergezicht hebben moeten missen, hebben we van (bijna) iedere minuut genoten... :-)

Even terug in de tijd. Na een geweldigetijd in Nederland was Buenos Aires een heerlijke plek om weer te acclimatiseren en te wennen aan ons bestaan als reiziger. Wat een heerlijke stad en het hostel waarin we verbleven was een aangename verrassing. Na zolang doorgebracht te hebben in goedkope hotels was dit weer eens een echt hostel, met gezellige bar en keuken om zelf te koken! Moet ook wel merkten we gelijk, want de kosten liggen hier toch wel een stukje hoger dan we gewend zijn in Azie...

We hebben ook nog een onverwacht interessante ontmoeting gehad! Toen we na een wandeling door BA naar het metrostation wilden kwamen we langs een monument, daar zagen we allerlei militairen staan in gala-uniform, wij dachten: leuk, de wisseling van de wacht! Wij erheen natuurlijk, worden we vriendelijk doch dringend verzocht niet daar te staan waar we stonden. Er was een gespannen sfeertje. Veel nerveuze mensen. Hmmmm, eventjes wachten maar wat er gebeurd. Na tien minuten kwam er ineens leven in de brouwerij, het orkest begon te spelen, iedereen ging strak in de houding staan en allerlei beveiligers werden nog nerveuzer. In de verte naderde een lange stoet auto's met sirenes. Er stopten 3 Mercedessen...en wie stapt er uit? DIMITRI MEDVEDEV!!! Daar stonden wij dan, 2 kaaskoppen op nog geen 5 meter van de president van Rusland, oh ja, en daartussen nog 50 beveiligers, militairen etc. en op de daken rondom snipers. Beide volksliederen werden gespeeld, hij legde een krans bij het monument, en was na een minuut of 5 weer vertokken. Cool!!!

De wijk San Telmo in het bijzonder, maar heel Buenos Aires (BA)bruist! We blijven deze keer maar twee dagen want eind mei komen Simoneen Henk ons verblijden met een bezoekje en gaan we de stad ECHT verkennen. Nu vliegen we snel door naar Ushuaia, de meest zuidelijke stad ter wereld waar vandaan de Antartica expeditiesvertrekken.

Na twee dagen regen wacht ons hier schitterend weer ... en na een prima vlucht met een condor op de landingsbaan waardoor we de landing moesten afbreken... uiteindelijk een landing in stijl in dit schitterende natuurreservaat!

Ushuaia is geweldig, we hebben een hostel met alleen Spaans sprekend personeel en gasten. Goede gelegenheid voorAnette omgelijk haar Spaansbij te spijkeren,we redden ons best heel redelijk!

De stadstaat bekend om het natuurreservaaat Tierra Del Fuego (Vuurland),zeeleeuwen, pinguinkolonies en de gevangenis. Alhoewelde pinguins inmiddels zijn vertrokken, nemen we nog diezelfde middag een boot om hetBeagle kanaalte gaan verkennen (inderdaad van de Beagle van Charles Darwin). Een zeer coole tocht met eengrote zeeleeuwenkolonie, aalscholvers enzicht op de markantevuurtoren van Ushuaia - de meest zuidelijke op aarde. Het tochtje was boven verwachting,heel cool (letterlijk en figuurlijk).

De dag er op,nog steeds geweldigweer, trekken weer op uit voor een ´oefen wandelingetje´ - even wat kilometers maken voorDE grote tocht, maar daarover later meer. Nadat we in het bezit zijn gekomen van het befaamde ´Fin del Mundo´ (oftewel einde van de wereld)stempel in ons paspoort, trekken we het nationale parkin.Het lijkt wel herfst in Nederland, maar dan met veel coole bergen op de achtergrond, en we waaien een dag lang heerlijk uit. And again de dag erna, als we de hoogste piek van het park beklimmen. Wel even flink afzien...de berg is maar 1 km hoog, maar het laatste stukje ging over een kale vlakte recht omhoogmet zeer koude wind. Datwas toch wel even slikken, gaan we dit de komende weken doen?

Om ons budget in de gaten te houden haddenwe afgesproken dat we 1 keer per week uit eten gaan inArgentinie/Chili en de rest zelf koken. De grote dag was dus eindelijk aangebroken enGerald mocht kiezen. Hij had zijn zinnengezet op een van de vele restaurantjesmet ¨all you can eat¨.Tuurlijk, als we dan een keer gaan, moeten we het goed doen!!:-)Wekiezen een gezellig tentje en het buffet ziet ersuper uit met allerlei soorten groente, salades, vis etc. etc. Je kunt je alleen al voleten me wat daar op tafel ligt- beetje vergelijkbaar metVan der Valk (of Bouvigne in Breda!). Dan komt hetmoment supreme: de ober gaat uitleggenhoe het werkt. ´Men neme eenbord en u looptnaar deman bij de bbq,zegwat u wilt en dansnijdt hij een stukje vlees af wat je kanaanvullen met dingen van het buffet´. We kunnenkiezen uit lam, beef, worstjesof kip. Easy does it, dus wij rennen op die BBQ af. Gerald, onze lamfreak vraagt in z´n beste Spaans om eenstukje lam en er wordt vervolgens ongeveer een kilo vlees op zijn bord gelegd. Ongeloooflijk heerlijk - ziefoto´s voor de coole bbq´s die ze hier overal hebben - en we eten uiteraard veel en veel te veel.Gerald heeft wel een heel lammetje verorberd!En daarna kwam nog het dessert...ijs met Dulce con Leche. Onze nieuwste verslaving en de Argentijnse versie vanBebogeen, iets waar Anette nog nooit van had gehoord en blijkbaar uit Noord Nederland komt (check wikipedia, cool verhaal!)

De nabij gelegen gletsjer hebben we de volgende dag helaas niet meer bereikt. Het begon echt ongelooflijkhard tesneeuwen! Helemaalinwinterstemmning hebben we gelijk maar een zak wortels en een zak uien gekocht, jawel, hutspot in Argentinie! Eenmaal aan het schillen/snijden begonnen onze medegasten wel een beetje raar te kijken; wat zijn zij in godesnaam aan het maken? - kon je zien denken.Maar het was heerlijk! De volgende dag zijn we de sneeuw ontvlucht envertrokken naar Puerto Natales - 17 uur bussen noordwaarts in Chili.

In de bus ontmoeten we Sven en Marlieke uit Princehage/Breda (small world again!)en samen met henbereiden we ons voor op de ´W´: vijf dagen wandelenin het Torres del Paine nationale park.We hebben een tent, kookspullen, matjes en natuurlijk onze eigenkleren, eten en slaapzakken.Onze rugzakken wegen dus al snel 16 kg - kunnen we dit wel? We beginnen in de verste uithoek van het park en al op de boot zien we adembenemende bergpieken en een azuurblauw meer. De weergoden zijn ons goed gezindt want het blijft de hele dag droog en na een dagje zwoegen, zetten we onze tent op vlakbij de gletsjer Grey - de grootste gletsjer van het park. We hebben nog nooit zoiets indrukwekkends gezien! Een zee van ijs strekt zich voor ons uit. En de kleur is blauw! IJs in tekenfilms is normaalgesproken blauw, maar in het echt? Zeer cool. Jullie moeten de foto´s maar even bekijken want die zeggen meer dan 1000 woorden.

De schilder Bob Ross heeft hier waarschijnlijkzijn inspiratie opgedaan voor zijn schilderijen. Ontelbaar veel 'little happy trees', inclusief'let´s do a little cabine here'! De volgende dagen zijn dan ookeen opeenstapeling van mooie dingen: landschappen, rivieren, meren, vogels (condors!), bergen en bijzondere bergpieken, nog meer landschappen, felgekleurde bomen met rood/geel/oranje bladeren etc. etc. Verder natuurlijk zweet, blaren, kou, rukwinden, lol, zingen, fluiten, levensvragen en waar je allemaal niet tijd voor hebt tijdens het wandelen . We worden steeds beter in hetopzetten en afbreken van ons tentje en de simpele pastaatjes die we ´s avonds op ons campingfornuisje koken smaken als ´haute cuisine´ na een lange dag wandelen. Na een pak wijn in een refugio (hostelletje)denken we dat we ECHT een avond door hebben gezakt en rollen we zowatonze tent in ... om er achter te komen dat het pas half negen ´s avonds is... tja, het leven van een wandelaar!!!

De laatste dag is totaalverregend De schattige beekjes van de dag ervoorzijn ineens veranderd in woest kolkende rivieren; de mooie paadjes zijn nu glijbanen of rivieren geworden en onze backpacks, tenten wijzelf zijn tot op het bot nat... maar dat maaktde ervaring er niet minder om. Wij hebben geweldig veel geluk gehad in deze tijd van het jaar met onze drieenhalve dagsuper mooi weeren we hebben genoten! Zoveel dat we ons al aan het voorbereiden zijn voor de volgende trektocht, wie had dat ooit gedacht! Er zijn heel wat voorgangers, Milo & Alicein hetbijzonder, die dezetocht met heel wat minder weer hebben gelopen,RESPECT!

Nu met zware benen achter de computer een dagje aan het bijkomen. De reis gaat verder naar de gletsjer Petito Moreno/ El Calafatein Argentinie- ook weer zo´n mooi natuurverschijnsel. We houden jullie op de hoogte. Heel veel liefs en geniet van het mooielenteweer daar!

Hasta luego!

xx Anette & Gerald