Ha koukleumers!

Alweer een hele tijd geleden sinds onze laatste update en we krijgen inmiddels al verontruste emails: Waar zitten jullie? :-)
Dus bij deze, we zitten inmiddels in Flores, Indonesie en gaan morgen (wederom) duiken in het Komodo National Park (van de bekende Komododraken!)

Anyway, voordat het zover is even een terugblik naar Lombok en Borneo. Na afscheid te hebben genomen van de familie Valkema op Bali, waren we weer 'just the two of us' en zijn we met een luxe veerboot naar het eiland Lombok gevaren, ten oosten van Bali - compleet met airco en bioscoop - prima toeven dus! Zo'n zeven uur later waren we in Sengiggi, een heel verschil met het ontwikkelde Bali, en hebben daar direct een frisse duik genomen in de azuurblauwe zee. Het koraal begon zodra we 10 meter de zee in waren en we vielen dus van de ene verbazing in de andere - wat een vissen! En wat een kleuren! Gelukkig was Gerald weer helemaal de oude na een vervelende oorontsteking en kon hij ook volop meegenieten.

Sengiggi blijkt een cool stadje en Lombok is het verkennen waard - twee dagen scooteren we rond het eiland, tussen de rijstvelden, hagelwitte stranden en onze favoriet: ienieminie dorpjes met heel veel zwaaiende kindjes. Op een van die witte strandjes ontmoeten we Made, een lokale visser die ons meeneemt op wederom een gave snorkeltocht. 's Avonds vieren we carnaval onder het genot van vele ijskoude biertjes, goud van Kramer (in de herhaling!) en een live band die maar Jack Johnson blijft zingen! Toen Anette uiteindelijk aan de ober vroeg of indonesie eigenlijk ook meedoet aan de Winterspelen zijn we maar naar huis gegaan...Ik weet het, lang niet zo'n cool carnaval als in het Kielegat of 't Oagje, maar met carnavalsmuziek op de iPod door onze slaapkamer hossen moet je ook echt een keer proberen :-)

Next stop: de Gili Trawagan - een van DE duik bestemmingen van Indonesie, waar we uiteindelijk een week verblijven. De reis ernaar toe blijkt nog een heel gedoe en we komen meer en meer tot de conclusie dat Indonesie WEL super mooi, maar toch echt niet het gemakkelijkste land om te reizen is. Over echt alles moet een kwartier onderhandeld worden en dan nog hebben we steeds het idee dat we veel te veel betalen - ze beginnen namelijk gewoon met een enorm hoge openingsprijs en we moeten echt onze beste 'bargening skills' uit de kast halen iedere keer om er wat van te maken... Als Gerald dan ook nog eens onenigheid krijgt met de kaartjesverkoper over een stom akkefietje (wij hadden gelijk, maar sorry blijkt lastig! :-) staan we zonder ticket aan wal, omdat hij ons weigert verder te helpen... we hebben notabene al betaald! Door snel een nieuw ticket te kopen kunnen we alsnog met de boot mee en eenmaal daar is alles snel vergeten - wat een heerlijk eiland!

Pech voor Gerald: na een ontstoken linkeroor, begint nu zijn rechteroor op te spelen... Ik daarentegen maak de ene coole duik naar anderen en alle mogelijke vissoorten passeren de revue: van stingrays (je weet wel, die van Steve Irwin) en haaien tot kleine (maar zulke schattige) clownvissen en sepias (van die soort inktvissen maar net niet). We gaan proberen een dezer dagen de foto's op de website te zetten zodat jullie een beter beeld krijgen van hoe of wat, maar het is echt in een woord adembenemend! BRAM en MARLOES, door jullie bijdrage zijn we nu ook in het bezit van een super duik video met Gerald en Anette in de hoofdrol, dank hiervoor! Gelukkig voelt Gerald zich na vier dagen antibiotica weer helemaal fit en kan hij ook nog een paar dagen mee duiken. Naast het duiken op Gili Trawagan doen we niet echt veel: af en toe lopen we naar het zonsondergangpunt van het eiland en vijf avonden achter elkaar kijken we naar de laatste films in een geimproviseerde bioscoop - een ruimte met alemaal kussens op de grond en een beamer waar ze de nieuwste films gratis vertonen als je een consumptie nuttigt. Gerald heeft dus 5 keer de Nutellapannekoek gehad;-) Super cool na bijna vijf maanden geen TV! Onze laatste avond sluiten we af met een knal feestje in de locale disco - happy hardcore en jaren '80 house rule! Gerald klimt ouwerwets op de bar voor een van zijn befaamde dansjes...

En dan weer terug naar Bali! Die luxueuze veerboot van de heenreis is nergens te vinden en tegen de tijd dat we terug in Kuta zijn hebben we onze kater er weer uitgezweet (ieder nadeel heeft zo zijn voordeel :-) Daar huren we nog twee dagen een scooter, maar het zit ons deze keer niet mee. Op dag 1 krijgen we een klapband, je raadt het al: in de middle of nowhere! Een uur lang lopen we (bergopwaarts) met de scooter in onze hand op zoek naar een garage...Dankzij Anette haar blauwe ogen en betoverende glimlach worden de kosten onderhandeld tot maar liefst een derde van de prijs! Op dag 2 krijgt Gerald een dikke bekeuring van een corrupte politieman voor verkeerd voorsorteren... 200.000 ruppiah (bijna 20 euro) kost dat geintje ons, maar we mogen van geluk spreken. Als we het via de officiele manier hadden gedaan, had het ons 500.000 ruppiah gekost, maar dan moesten we wel mee naar het bureau. Voor 200.000 zou deze agent het zelf wel afhandelen en het geld afgeven op het politiebureau...uhuh!!

Onze laatste avond sluiten met een 'seafood' festijn in Jimbaran wat bekend staat om haar strand met vele vistentjes. Wij hebben onszelf verwend met een totaalmenu: een kreeft, calamaris, jacobsschelpen en een hele vis voor bijna geen geld, met uitzicht op de ondergaande zon... does life get any better than this?

Na nog een onverwachte (en zeer gezellige!) ontmoeting met Kees en Brechtje (vrienden van pa en ma Valkema) vliegen we dag erna naar Kota Kinabalu, de hoofdstad van Sabah/Maleisie, een van de grootste eilanden ter wereld. We moeten Indonesie verlaten ivm een verlopen visa, maar 'we will be back!'

De volgende dag boeken we gelijk een busticket naar Semporna om van hieruit een boot te nemen naar nog de duikwalhallas van Maleisie; Mabul, Kapalai en Sipandan. De nachtbus was luxe, compleet met airco en Jackie Chan film! De buschauffeur was hier zo trots op dat hij de temperatuur op -5 graden celcius had ingesteld en het volume op are you crazy...Vlak na twaalven (net toen iedereen eindelijk sliep!) stopte de bus voor het avondeten, fijn...Toen weer in onze koelkast op wielen verder gereist totdat we om 4:00 in de morgen aankwamen in het totaal verlaten Semporna...Er was nog niets open, geen fluit te beleven en overal zwerfhonden. Wat doe je dan als avonturiers? Juist, we hebben als zwervers op de bank voor een hotel geslapen (het hotel was te duur, maar de bank stond op een pier met een hek zodat de honden niet bij ons konden komen).

Toen het eindelijk 8:00 was hebben we een ontbijtje gehaald bij het verbaasde hotelpersoneel en hebben vervolgens een duikschool uitgezocht waar we mee op pad zijn gegaan. Deze duikschool was pas enkele maanden open en had geen enorme professioneel kantoor, maar was wel een enorme ons aanrader van verschillende duikers die we onderweg hadden ontmoet. Het bleek een schot in de roos!!! Met een klein bootje zijn we naar Mabul gevaren. Daar aangekomen bleek het een supermooi tropisch palmbomeneilandje te zijn met een klein vissersdorpje met allemaal huizen op palen vanwege de enorme getijdeverschillen - zie foto's. Wij sliepen bij de 'chief' van het eiland in huis waar ze een aantal kamers hadden gemaakt voor toeristen. Rondom het eiland lagen overal zigeunerboten; 'zeenomaden' die echt met hele gezinnen op een krap bootje leven zonder vaste verblijfplaats.

Na kennismaking met onze divemasters Nick en Elitza gelijk maar de eerste duik gemaakt.
We gingen naar het 'eiland' Kapalai. Daar aangekomen bleek het een rif (onder water dus) waar een zeer exclusief resort op palen is gebouwd - eigenlijk helemaal geen eiland dus :-) Wederom zeer veel bijzondere vissen gezien - de foto's zullen te zijner tijd vor zich spreken. Nick en Elitza waren geweldig, ze konden ontzettend goed alle vissen, koralen etc. spotten waar wij zo aan voorbij zouden zijn gezwommen. Denk hierbij aan vissen die er uit zien als een steen, superkleine vissen, zeer kleurrijke slakken, inktvissen, frogvissen (lopen als een kikker), crocodile-vissen (inderdaad, hebben een krokodillenbek, Gerald zijn favo!), enorme baarzen, kreeften, stingrays, scholen barracudas, clownfishes (Nemo!!!) en ga zo maar door. Voor de duikers onder ons lichten we graag een en ander uitgebreid toe!!!! Toen we helemaal blij terugkwamen op het eiland bleek er ineens een tsunamialarm te zijn afgegeven door de overheid! Door de aardbeving in Chili (waar wij niets van wisten want geen internet) bestond de kans dat ons eilandje weg zou worden gespoeld... Echter niemand die zich er echt druk om maakte, behalve wij twee, maar je kunt niets anders doen dan afwachten. Gelukkig kwam al snel het nieuws dat we ons nergens zorgen over hoefde te maken ...

Onze laatste avond op Mabul werd memorabel afgesloten met 'Marlin-steaks' op de BBQ die de chief speciaal voor ons klaarmaakte. De 4 meter grote Marlin was dezelfde dag gevangen na een gevecht van een paar uur.

Na Mabul stond Sepelok op het programma. Hier is een groot Orang Oetang opvangcentrum en op gezette tijden krijgen ze te eten zodat er soms (semi-wilde) apen terug komen uit het oerwoud. We hadden geluk; zo'n 4-5 Orang Oetangs gespot, wat een prachtige dieren! En daar bleef het niet bij... de daaropvolgende dagen verbleven we in Uncle Tan's jungle kamp en zagen we nog eens drie Orang Oetangs in het wild, WOW!! Ook gibbons, hornbill vogels (enorme vogels met grote 'neushoorns'), leopard katten en krokodillen bleven ons niet bespaard. We zijn een aantal keren met boten de rivier op gegaan, hebben een jungletrekking gedaan en een spannende nighttrekking waar we niet alleen veel (grote) creepy crawlers hebben gezien maar ook fantastische slapende vogels! Afgezien van de nodige duistere geluiden tijdens de nachten in onze open(!) hut hebben we genoten.

De laatste dagen Borneo naar een super mooie waterval getrokken (wederom in de jungle) waar Gerald kennismaakte met het fenemeen BLOEDZUIGERS!! Als een gillende keukenmeid 'rende' hij het pad op naar boven! :-) Mijn Tarzan was ineens niet zo stoer meer! Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ook ik een paniekje had toen er ineens honderden agressieve mieren op mijn broek zaten... Verder hebben we ook nog een bloeiende Raflessia gezien, de grootste bloem ter wereld en zo'n 70 cm in doorsnee. Het is vrij bijzonder dat deze bloem bloeit en als ie dan een keer bloeit is het maar voor 6-7 dagen!

Na een dagje shoppen in Kota Kinabalu om verkleurde en gescheurde kleding te vervangen, zijn we een dag later dus aangekomen in Flores. De komende dagen gaan we dus nog meer duiken, de Komodovaraan mt een bezoek vereren, een grote vulkaan beklimmen en met een Spartaans cruisschip naar Java waar we de laatste tien dagen door zullen brengen.

Nog drie weken en dan staan Breda, Groningen/Ulrum en Amsterdam op het programma voordat we naar zuid Amerika vertrekken. Wat gaat de tijd toch snel!

Heel veel liefs,
Gerald & Anette