Hallo lieve allemaal,

Het vorige bericht is geschreven op het vliegveld van Kuala Lumpur waar we uiteindelijk 10 uur moesten wachten op onze vlucht naar Bali... vlucht was gecancelled... Inmiddels zijn we alweer twee weken verder en hebben net afscheid genomen van mijn vader, moeder, oom en tante. Time flies when you are having fun!

Ons welkomstcomite (pa, ma, Jannie, Betto) stond ons op te wachten op het vliegveld in Bali. Zij waren zelf al een dagje eerder aangekomen, na een twee-weekse rondreis op Java, en hadden een heeeeeerlijke hotelkamer voor ons geboekt! Zulke luxe waren we niet meer gewend: twee zwembaden, airconditioning op de kamer, gratis ontbijt, whirpool met warm water! Hier konden we wel aan wennen ;-)

Het was super gezellig om ze weer te zien, om bij te kletsen en ervaringen uit te wisselen. Ook hadden ze heerlijke oude kaas, droge worst en zakken drop meegenomen... mmmmmm!!! En op de terugreis hadden ze door alle opgegeten drop zelfs kilo's over in de koffer!!

Maar de luxe was van korte duur.... zoals afgesproken zouden we de komende twee weken op ONZE manier reizen! Toch net even ietsje anders dan een geplande reis met gids, en - veel belangrijker - met het woord 'budget' constant in het achterhoofd! :-)

De eerste stop in Sanur waren de botanische tuinen vol orchideeen en andere 'kamerplanten'. Maar eerst moest er natuurlijk onderhandeld wordenover de prijs. De taxichauffeur zette uiteraard hoog in en ik onderhandelde uiteindelijk naar en acceptabel bedrag. Mijn moeder vond het wel een beetje zielig voor die man: 'hij moet er toch ook van leven en het gaat maar om een paar Euro?' Tja, welcome to our world! :-)

De tuinen waren alvast een voorproefje voor de rest van Bali. Het lijkt wel alsof je in de Intratuin loopt! Toen we met onze taxi terug waren bij het hotel werd de afgesproken prijs betaald plus 20% fooi, want het was toch wel erg zielig voor die aardige meneer als hij geen fooi kreeg ...

De volgende dag in plaats van met een airco taxi, een lokaal arko-busje (arko = alle ramen kunnen open) genomen naar Denpasar. Gelijk al kennis gemaakt met een Balinese vrouw die ook in het busje zat en naar de markt ging om inkopen te doen, erg leuk. Wij gingen verder met deze bemo (zo heet zo'n busje hier) naar het Bali museum, met een super interessante tentoonstelling over de geschiedenis van Bali en de onvermijdelijke onderdrukking door Nederland die tot begin jaren '50 heeft geduurd. Wij zijn geen lieverdjes geweest....Tegenover het museum staat en groot monument dat is opgericht ter herinnering aan een opstand tegen de Nederlanders die bruut is neergeslagen door met mitrailleurs de menigte uit elkaar te schieten, met als gevolg vele doden...Dan is het ineens niet meer zo leuk om te antwoorden 'Yes, I'm from Holland' als men vraagt waar je vandaan komt..

Na het monument stond een bezoekje aan de lokale markt op het programma, waar we onze ogen hebben uitgekeken. We blijven het geweldig vinden om lokale markten te ontdekken en komen nog steeds nieuwe en onbekende vruchten en producten tegen.

De volgende dag hebben we een busje gecharterd en een tempeltocht door zuid Bali gemaakt. Bali heeft drie dingen in overvloed: 1) Nasi Goreng 2) vieze, kale, blaffende honden en 3) prachtige tempels. Nog nooit hebben we er zo veel bij elkaar gezien. Ieder huis heeft tenminste een tempel (Bali is het enige Hindu gedeelte van het Islamitische Indonesie). En ieder dorp heeft in ieder geval een paar grote, belangrijke tempels. Op iedere straathoek zie je beelden van goden, parapluutjes, tempelhuisje en offermandjes - kleine rieten mandjes met wierook, bloemen en voedsel die daar 's ochtends door de vrouwen worden neergezet. Onze tempeltour bracht ons bij de Monkey tempel waar we met wilde apen op de foto zijn gegaan, de beroemde tempels van Mengwi met de vele pagodes en de zonsodergang bij de Tanah lot tempel was onvergetelijk!

Het volgende avontuur was Ubud. Onze eerste budget slaapplek pakte enorm goed uit ... pffff :-) ... een paleisje met zwembad en (af en toe) warm water voor eenderde van de kosten van het hotel in Sanur! Een bezoekje aan het olifantenpark in Taro was super cool. We hebben een ritje gemaakt op een olifant en de olifanten gevoerd. Alhoewel dit allemaal erg toeristisch klinkt was het echt heel tof en de moeite waard! 's middags een wandeling gemaakt door de rijstvelden en ervaren waarom iedereen hier aan siesta doet: tussen 12:00 en 15:00 is het gewoon TE heet, maar we hebben het overleefd ;-) En de uitzichten waren zeker de moeite waard!

De omgeving van Ubud is schitterend en uitermate geschikt om per scooter te verkennen... jawel, pa en ma Valkema op de scooter!! Helmpies op en gaan met die banaan! Het was geweldig, het ultieme gevoel van vrijheid en reizen! We hebben onder andere een plantage bezocht waar ze o.a. cacao, koffie, vanille, kaneel, kruidnagel, nootmuskaat en pepers verbouwden. Verder kon je hier zien hoe koffiebonen worden gebrand en hebben we Luwak koffie gedronken - de duurste koffie ter wereld, US$ 1250,- per pond! De rauwe koffiebonen worden door een een soort kat (een Luwak) opgegeten en uitgepoept wat een hele bijzondere (!) smaak geeft Errug lekkere shitkoffie!

Op de weg terug kletsnat geregend, maar dat mocht de pret niet drukken. Het blijft Bali en de regen was dan ook lekker warm! 's Avonds naar een indrukwekkende Kecak voorstelling geweest. Dit is echt uniek voor Bali. Zo'n 50 vrouwen zitten in een kring en maken een soort hynotiserende geluiden en bewegingen. Rondom het haardvuur in het midden van de kring werd een verhaal uitgebeeld met als klapper op de vuurpijl een man die in trance over (en door!) een stapel brandende kokosnoten liep. De vlammen spatten in het rond en Jannie haar slippers stonden bijna in de fik, wat wel even schrikken was!

Met Newman, een chauffeur die we op straat hadden opgepikt, reden we de dag erna naar Munduk. De aftandse bus zorgde met name bij Johan nog wel eens voor verontrustende blikken, maar Newman was niet uit het veld te slaan en nam iedere steile helling met veel zorg, geduld en spierkracht (geen stuurbekrachtiging!). Een prachtig koloniaal huisje werd ons nieuwe thuis en vanaf daar gingen we 'even' een wandelingtje maken - met de nadruk op 'even' want we hadden al een flinke rit achter de rug. De route planning was een makkelijk uurtje, maar de werkelijkheid - onder de enthousiaste leiding van Betto en Gerald - werd een spectaculaire jungletocht met watervallen, smalle paden, grote hoogte verschillen, 12.500 grote, gladde traptreden en een vette plensbui! Nadat we een paar keer fout waren gelopen, waren we gelukkig net voor het donker weer terug thuis. De biertjes smaakten die avond extra lekker!

En aangezien we de smaak van het 'survivallen' nu toch echt te pakken hadden, klommen we een dag later weer op de scooters! Hartje Bali is bezaaid met rijstvelden, mooie kratermeren, kleine afgelegen dorpjes en heilige bomen die enkel te bereiken zijn via enorme crosspaadjes - dit tot grote vreugde van de heren (en een aantal gillende vrouwen achterop!) De foto's spreken voor zich.

Next: Lovina, waar we 's ochtends om 6 uur dolfijnen gingen 'spotten', met een klein lokaal vissersbootje - Betto's favoriet! :-) We hadden er een beetje een hard hoofd in en dachten 'misschien wel' twee of drie dolfijnen te zien ... maar eenmaal op zee werden onze verwachtingen 500% overtroffen. We hebben echt wel honderden dolfijnen gezien, in grote groepen vlakbij onze boot. Zeer spectaculair! Onze visser had ondertussen ook een lijntje uitgehangen en nam nog twee extra passagiers mee terug: twee dikke tonijnen! Met diezelfde visser voeren we een uur later weer de zee op, uitgerust met duikbrillen en flippers, om te snorkelen - de eerste keer voor mama. Betto en Johan bleven veilig aan land. Meteen al zagen we ongelooflijk veel kleurrijke vissen, alhoewel het koraal iets minder was. Na een mondvol zeewater te hebben ingeslikt, hield mama het voor gezien en klom terug in de boot. Al snel werd het wat stilletjes achterin, ze voelde zich niet helemaal lekker... Of het nu het zoute water is of de deinende boot, we zullen het nooit zeker weten, maar al snel lag haar ontbijt in het water... oeps!

Onze laatste stop was Candidasa. De weg liep langs de twee grote vulkanen van Bali wat een mooie tocht beloofde te worden. Helaas, pindakaas, op het uitzichtpunt waar we gingen lunchen hing een dikke mist. Er was geen berg te bekennen... hadden we dit niet al eerder mee gemaakt in Nepal? ... Toen we op het punt stonden weer te vertrekken, klaarde het ineens op miraculeuze wijze - en binnen 10 minuten! - op, en hadden we alsnog dat geweldige uitzicht waarop we hadden gehoopt. De laatste uitbarsting was in 1981 en je kunt nog steeds de zwarte lava zien aan de voet van de rokende vulkaan. In Candidasa hebben we bijgekletst met Brechtje en Cees, vrienden van mijn ouders die ook in Bali op vakantie zijn en toen zat het er toch echt op... nog een nachtje in Sanur, een bezoekje aan Kuta beach (het Lloret van Bali) en een rondje cocktails, en toen was het tijd om afscheid te nemen.

De dagen zijn voorbij gevlogen en we hebben genoten! De kaartcompetitie heeft Anette de hoofdprijs opgeleverd: een gratis luchtbedvulling! Betto - we komen hem halen als we terug zijn!!

Onder het genot van (nog) een paar cocktails in Oceans 27 (DANKJEWEL Rutger en Nienke!) hebben we het opstijgende vliegtuig uitgezwaaid - tot over een paar weken! Nu zijn we weer met z'n tweetjes en druk aan het plannen voor de komende weken. Het zal ons benieuwen...