Lieve allemaal,

Omdat we toch nog een paar vrije uurtjes hebben voordat we vanaf Kuala Lumpur naar Balivliegen om pa en ma Valkema enBettoen Jannie (oom en tante) te ontmoeten, nog (snel) een verhaaltje van ons uit Incredible India!De Indiase Tourist Board heeft een goede slogan te pakken want het klopt aan alle kanten; Incredible it is! De mensen zijn superkleurrijk, mooi en vriendelijk, de landschappen en cultuur zeer spectaculair en de temperaturen tropisch. Drie weken zijn voorbij gevlogen!

India inkomen blijkt een makkie, maar Nepal uitkomen kost wat moeite. Wel drie keer worden we uitgebreid gefouilleerd, ik samen met alle andere vrouwen in een aparte ruimte en Gerald in de mannenrij. Al snel blijkt dat ik(stom, stom, stom!) m'n zakmes uit m'n daypack ben vergetente halen. Die gaat dus niet mee naar India, foutje!:-( Als we eindelijk denken dat we het vliegtuig in kunnen worden we als we de trap opgaan om het vliegtuig in te stappen, nog een keer gefouilleerd. Het blijkt datde vliegtuigmaatschappij het vliegveldpersoneel niet helemaal vertrouwd en dus alles nog eens dunnetjes over doet...! We vliegen naar Hyderabad, een grote stadin centraalIndia waar we rond middernacht aankomen.

Na een nachtje goed slapen, Gerald's eerste koude Indiase douche (zal nooit zijn hobby worden, watje

) met behulp van een emmer en maatbeker zijn we klaar voor het eerste Indiase ontbijt => versgemaakte samosasmet Indiase pannekoeken (purri). Alles wordt zonder hulpmiddelen klaargemaakt, de enige hulpmiddelen zijn de handen van de kok. De aardappelpuree voor de samosas wordtgewoon fijngeknepen tussen zijn vieze handen, aha, daarom zouden we hier afvallen ;-)Na deze herlijke kennismakingzijn we er klaar voorom de stad te verkennen. Compleet uitgerust met toiletrollen en anti-septic handspray, lees wel - de vorige keer dat ik in India was, hebben zowel Alice als ik aanzienlijk wat tijd in het kleine hokje doorgebracht - laten we alle kleuren (en geuren!) op ons afkomen! Het contrast met China kan echt niet groter zijn! Duizenden mensen krioelen in de straten metkleurrijke marktwaar ende mooiste saries. Auto's, rickshaws, bussen en brommers toeteren om de meeste ruimte op de weg (en wie het hardst en langst toetert mag eerst!). We worden wederom aangekeken alsof we uit een andere wereld komen en mensen willen erg graag met ons op de foto - maar dat zijn dan ook de enige overeenkomsten met China! Grappig is dat heel veel mensen ons vragen of we een foto vanhun willen maken, in China zijn de mensen daar veel te schuchter voor,hier vinden mensen het gewoon cool en willen ze de foto zien.

Na een aantal dagen cultuur snuiven in Hyderabad met o.a. bezoekjes aan het beroemde Golconda fort en een aantal zeer indrukwekkende graftombes die wel wat weg hebben van de Taj Mahal, vertrekken we met de (nacht)bus naar Hampi, waar we midden in de nacht aankomen.. Gelukkig staat er welgeteld 1 rickshaw meneertje die ons wel naar het dorpje wil brengen voorveel te veel geld! Maar ja, onderhandelen op dit tijdstip zit er niet in dus we stappen maar in... Het blijkt een toffe vent te zijn want hij blijft ons net zolang door Hampi heen rijden totdat we eindelijk iemand vinden die wakker is. Ik denk dat de lieve man gewoon moest plassen en ons toen voorbij zag rijden, maar hij heeft nog een kamer voor ons en we vallen direct in slaap. Slapen in nachtbussen is niet ons sterkste punt...'s Ochtends worden we wakker en vinden we dat de kamer toch wel erg naar verf ruikt. Als ik de badkamer in loop blijven m'n slippers aan de vloer plakken ... we blijken de allereerste gasten te zijn in het guesthouse van deze man, het heeft zelfs nog geen naam!

Hampi is geweldig en we besteden twee hele dagen aan het bezichtigen van de vele tempels in de omgeving. Het heeft wel iets weg van Anchor Wat in Cambodja, maar dan anders... Het is superwarm en we moeten echt nog even aan de hitte wennen. 's Ochtends nemen we een kijkje naar het dagelijkse badritueel van Lakshmi de tempelolifant, die uitgebreid wordt gescrubt en gewassen in de rivier =>Laksmi heeft een luilekkerleventje! Met bezwete koppen en al fietstend op mijn supersonische roze 'Indian princess' fiets met welgeteld 1 veel te zware versnelling,trappen wedoor een zeer indrukwekkend rotslandschap, waar mensen rijst en bananen verbouwen en met ossen het land bewerken. Super!

Onze volgende bestemming is Mysore waar ik m'n (slik!) 31e verjaardag vier met een uitgebreide Thali, geserveerd op een bananenblad! Een thali bestaat uit een aantal verschillende curry gerechten met rijst geserveerd op een bananenblad,in de meeste restaurants hier is het 'eatas much as you can eat'. Ze komen steeds weer de verschillende potjes bijvullen en we likken er letterlijk onze vingens bij afaangezien bestek een zeldzaam iets is in dit deel van India en iedereen dus met z'n handen eet hier. De schade: 1,85 euro!!! Wat een heerlijk land is het toch! :-) Overigens, dank jullie wel voor alle verjaardagskaartjes en emailtjes - super leuk en voelde me helemaal jarig!

Na Mysore is het idee om een safari te maken in een van de natuurparken hier, maar daaraangekomen blijkt accommodatie duur en lastig en uiteindelijk proppenwe onszelf met nog 40 andere Indiers in een safaribus en hopen we heel hard dat de olifanten hierdoor niet al te afgeleid zijn. We zien een aantal hertenwat apen en veel mooie natuur. Iedere keer als er ook maar iets beweegt, verdringt menzich voorde ramen. Ons uitzicht? Zie foto! Olifanten zijn in geen verste verte bekennen, totdat we met de normale lokale bus verder reizen naar Ooty en we totaal onverwacht wilde olifanten de weg over zien steken! Wat een mooi gezicht! En er is zelfs een baby olifantje bij! Moeder olifant vindt onze bus niet zo leuk en komt met eenenormevaart dreigend op onze bus afdenderen... gelukkig zijn wij sneller!

Ooty staat bekend om z'n thee en is naast Assam in het oosten het grootste thee gebied van India. We bezoeken een theefabriek en maken een geweldige wandeling door de theeplantages. Als klapper op de vuurpijl zien we ook nog een kudde wilde bisons oversteken! Safari? Helemaal niet nodig,wildlife is hier GRATIS!

Van de bergen naar de west kust van India. Tijd om ons te verdiepen in ons koloniale verleden. Cochi was een belangrijke 'hub' op de spice route tussen Indonesie en Nederland en nog steeds is het een belangrijke exporthaven van rijst en specerijen. Aan de zee zien we vissers in de weer met grote Chinese visinstallaties en helpen we mee de vangst binnen te halen. Het is niet veel helaas. Ook worden we verrast door een bezoekje van een school dolfijnen die zo langs de kust voorbij zwemt, ons geluk kan echt niet op!

De volgende stop is een cruise door de backwaters van Kerala. Onze heldin Floortje Dessing heeft ooit een prachtige cruise gemaakt door dit gebied dus dat MOETEN wij ook doen!De woonboten zien er geweldig mooi uit, maar hiervoor betaal je wel de hoofdprijs. Van een jongen in ons hotel krijgen we de gouden tip: neem de ferry! Iedere paar uur gaat er een veerdienst van het ene naar het andere uiteinde van de delta voor welgeteld 10 rupees pp (oftwel 6 Euro cent). Je snapt het al. Deze 'budget cruise' is uiteindelijk een van DE highlights van onze trip door India. Mensen stappen in en uitterwijl we door de meest schitterende wateren varen. Soms denken we 'waar komen ze vandaan' als weweer eensbij een steigeraanmeren waar in de verste verte geen huis te bekennen is. Het bevalt zo goed, dat we 's middags dezelfde route terugnemen!

Nog verder zuidelijk trekken we en in Varkala genieten we drie dagen van zon, zee, strand en heerlijke verse vis! Een welverdiende rust na al die lange busritten en de golven zijn geweldig! We zijn net twee kleine kinderen en laten ons keer op keer meeslepen door de sterke stroming en enorme golven, super cool!Een uitgebreide luxe dinermet superverse garnalen en een grote butterfish (en biertjes, want dat is een luxe hier!).Dit diner is gedoneerd door Loes en Martijn. Thanks guys!! ;-)De vis van Marqt kan er zelfs niet aan tippen!

Inmiddels zijn we er achter dat het allermoeilijkste van reizen is, waar niet naar toe te gaan... en aangezien de tijd begint te dringen (en Gerald toch best wel verbrand is op het strand :-) treinen we via het allerzuidelijkste puntje van India (Kanyakumari)naar Madurai.'The world flies by' met m'n iPodin m'n oren en al zittend in de deuropening van een trein. Het landschap hieris een tropische (enidylische)mix vanpalmbomen en rijstvelden, met af en toe kleine dorpjesvanplaggehutten enieniemienie treinstationnetjes. Veel beter wordt reizen niet!! Bizar trouwens om te denken dat de tsunami hier vijf jaar geleden zoveel ellende heeft veroorzaakt en waarbij duizenden mensen om het leven zijn gekomen. Dit maakt veel indruk...

Van die hele coole golven in Varkala houd ik helaas een knie over zo dik als een voetbal,zodat lopen bijna onmogelijk is. Dit stopt ons niet - eigenwijs als ik ben -om door te reizen naar Madurai omdaar een kijkje nemen bijeen van de mooiste (en zeker te weten de kleurrijkste!) tempels van onze reis tot nu toe.De foto's spreken voor zich.De zestaltorens van zo'n 45 meter hoog zijn echtop iedere vierkante cmbedektmet beelden van Vishnu, Ganeesha, Shiva etc. en in alle mogelijke kleuren. Errug mooi!

Omdat een grote stad (enzeer basic kamer) niet helemaal ideaal zijn om te herstellen, besluiten een paar uur verder te reizen naar de west kust van India. Al zodra we het perron opkomen zien we dat de trein wel heel erg vol zit ...Een plekje op de vloer, bovenop onze rugzakken, is de enige mogelijkheid. Met een zak ijs opm'n knie (heeft Gerald geregeld bij een duur hotel) maak ik enorme indruk en ik slaag er uiteindelijk in de hele rit met m'n been uitgestrekt te zitten - dat is dan weer een meevaller! Stiekem hopen we trouwens dat er bij de volgende stop heel veel mensen uit moeten, maar niets blijkt minder waar...mensen verdringenzich echt om ook maar binnen te komen. Gerald heeftinmiddels een plaats veroverden zit hoog en droog in...het baggagerek! (Zie foto's).We kijken toe hoe mensen (van 12 tot 90 jaar) tussen de banken (en zelfs onder de banken!!) en in de meest onmogelijke posities,een plaatsje vinden om te slapen tussen de kakkerlakken. Wij hoeven maar7 uur, maar sommige mensen zitten tot Mumbai in deze trein, en dat is toch echt nog zo'n 15 uur verder. Echt ongelooflijk!Al snel maken we vrienden met alle 150 andere mensen met wie we onze wagon delen. Schijnbaar is het normaal gesproken nooit zo druk, zegt een van hen die deze rit wekelijks maakt...!! Ik luister een paar uur muziek met een man dieAndre Hazes erg blijkt te kunnen waarderen :-) en we eten mee met een familie die emmers rijst en papieren borden tevoorschijn tovert uit een van de veletassen in het treinstel. Bij het volgende station doet iemand de deur op slot omdat er echt niemand meer bij kan. De stationwachters zijn hier niet van onder de indruk en staan te schreeuwen en te bonkenop de deur, zodat die uiteindelijk weer open gaat (en er nog meer mensen naar binnen komen!) Zelfs in de wc liggen de koffers opgestapeld!

Om half twee 's nachtsstappen wij uit, toch wel blij dat we er zijn, al was het een onvergetelijke treinreis! 1 Dag in de oud Franse kolinie Puducherry geweest, en daarna naar Mallapuram gegaan, een superrelaxed backpackersdorpje. De laatste dagen in India spendeer ik in het zonnetje met m'n been omhoog aan de kant van het zwembad, terwijl Gerald de omgeving verkent.Inmiddels is de zwelling gelukkig weggetrokken en ben ik weer redelijk te been. Vanmiddag om 15:30 komen we aan op Bali - ons volgende avontuur! We hebben er (wederom) zin in!

Tot snel!

Liefs, Anette & Gerald

ps. Hier op het vliegveld kunnen we geenfoto's uploaden, deze houden jullie tegoed!