Namaste!

Hallo allemaal, met mijn korte broek aan schrijf ik het volgende verslag in Mysore, India. De temperatuur is hier rond de 30 graden, de winterkleren staan dus ook morgenochtend bij het postkantoor om terug te worden gerstuurd naar Nederland. Komen ze volgens mij goed van pas gezien de laatste berichten;-)

Goed, terug naar ons laatse bericht dat over Tibet ging. De dag dat we vertrokken uit Tibet zijn we direct naar de grens gegaan, het was vlakbij en we waren lekker vroeg zodat we op tijd in Kathmandhu (KTM) konden zijn. Toen we nog maar enkele seconden in Nepal waren (lees: we liepen nog over de grensbrug) zagen we onmiddelijk het verschil; de militairen en grenswachten lachten allemaal naar ons en beantwoorden enthousiast onze Namaste! Dit beloofde leuk te worden! Snel ter plekke visum geregeld om de bus te zoeken naar KTM...dat ging dus niet zo makkelijk als we hadden gehoopt...Nepal kent zeer onrustige tijden en er zijn zeer regelmatig totale stakingen die elke manier van transport verbieden. Diegene die wel rijden worden aangevallen dor de Maoisten. Bussen, taxi's en prive mensen wilden ons stuk voor stuk voor geen geld vervoeren uit vrees voor deze Maoisten. OK, daar zit je dan...we hebben er met onze Belgische vrienden Simon en Saartje enIerse vrienden het beste van gemaakt en genoten van het goede weer en eten, de ambassade ingelicht over onze situatie en overal in het dorpje geinformeerd naar de stand van zaken. Niemand wist ons precies te vertellen wanneer de staking zou eindigen dus hebben we maar een kamer geboekt in een, alles behalve schoon, hostelletje.

In dit hostelletje een kamer met (aan de buitenkant) een schuifslot die je kunt afsluiten met een eigen hangslot. Deze schuif zit, zoals gezegd, aan de buitenkant. Als je in de kamer slaapt kunnen mensen dus zo leuk zijn stiekem de schuif er op te doen zodat je opgesloten zit...Je raad het al, ik ging om circa 01:00 naar het toilet, maar kwam er achter dat de deur niet open wilde...raar...paar keer goed heen en weer rammelen hielp niet...Dan maar de ramen checken, deze bleken met tralies afgesloten te zijn...Anette lag nog lekker te slapen, mijn hartslag liep gestaag op...zit je dan, in een land met grote rellen in de hoofdstad waar toeristen werden geevacueerd (BREAKING NEWS continu op TV, later bleek dat dit beelden uit verleden waren, maar wij konden niets verstaan...) zat ik 's nachts opgesloten in een smerig hostel in een regio waar rebellen voorkomen...Gelukkig had ik van Maartje en Margreet een zakmes gekregen waar ook een schroevensetje bijhoort. Deze heb ik opgespoord, en vervolgens heb ik in alle stilte het hele slot losgeschroefd en gedemonteerd. Uiteindeljk gelukt om te ontsnappen uit mijn gevangenis! Ik naar de Belgen om ze te vetrellen wat er aan de hand was, Anette werd ook wakker. Ik mijn verhaal vertellen en het enige wat ze konden doen was niet meer ophouden met lachen....Ik vond het op dat moment iets minder grappig, maar misschien heb ik wel te veel enge films gezien dat ik het allemaal niet zo relaxed vond...Oh ja, de achterkantvan het hostel had een balkon boven een ravijn met een kolkende rivier en de gaasdeur naar de voorkant van het hostel was ook afgelsoten met een groot hangslot...Welkom in Nepal ;-)

De volgende dag bleek dat de staking waarschijnlijk rond de middag gedaan zou zijn, dit bleek het geval en we hebben vervolgens een prive jeep gehuurd om ons voor 1000 Rupees p/p naar KTM te brengen. Zonder problemen, alleen moesten we wel een paar keer wachten bij controleposten en werden we een keer ingehaald door een bus met allemaal 'Maoist Warriors'...Op onze jeep stond met grote letters TOURIST ONLY geschreven. Ik moet eerlijk toegeven dat dit allemaalbest veel indruk maakte, later bleek dat dit de normaalste gang van zaken was, toeristen zijn tot nu toe nog buiten schot gebleven, dus viel het allemaal wel mee.

KTM bleek een eyeopener, pas nu bleek wat voor een enorm eiland China eigenlijk is. We hebben er 8 weken geweldig genoten, maar toen we ineens Engelse kranten, Nutella, Fa, Mars, Rexona, brood, koffie, Engelse TV zenders zonder Chinese propaganda etc.etc. zagen liggen in alle winkels zagen we ineens wat de Chinezen allemaal missen in hun maatschappij. Al deze voor ons dagelijkse dingen zijn gewoon nergens te krijgen, onvoorstelbaar!

Wij hebben in ieder geval in het toeristendistrict van KTM (Thamel) heerlijk genoten van deze heerlijkheden. Wel beetje apart, Thamel is een eiland op zich in KTM. Zodra je buiten deze wijk komt gaat er een totaal andere wereld voor je open. Vanwege voortdurende stakingen bij de vuilophaaldienst was het huisafval al meer dan 10 dagen niet opghaald. Het lag buiten Thamel dus overal gewoon in enorme hopen op straat te stinken! Wel lekker voor de vele straathonden en koeien, die beleefden eigenlijk hun Kerst met een enorm openlucht diner ;-) Deze politiek instabiele situatie zorgt dat de toeristencijfers jaar op jaar slechter worden terwijl het land het zo nodig heeft. Het is namelijk een van de 9 armste landen ter wereld...dat zie je ook buiten Thamel gelijk...

Goed, iets anders waar Nepal bekend om is zijn de actieve sporten. Wij hebben dan ook Kerst doorgebracht in een wildwaterraft op de woeste Bote Koshi rivier (de ruigste van Nepal voor onervaren rafters). Dit was het Kerstcadeautje van de broertjes van Gerald, nogmaals superbedankt hiervoor!!!

Samen met de Belgen begon 1e Kerstdag met een rustig gedeelte waar we de fijne kneepjes van het raftvak geleerd kregen van onze instructeur. Zelfs dit rustige gedeelte was soms al zeer spectaculair. De samenwerking ging super, iedereen is wel een paar keer in het water gevallen (HEEEEEEEL KOUD!!!) maar we hebben het allemaal overleefd en bereikten de kampeerplek veilig. Hier zetten we ons eigen tentje op, terwijl de gids het eten klaarmaakte samen met de groep jongens die werden opgeleid om gids te worden (zij hadden een eigen raft). Het kampvuur met onze Kerstmutsen bracht ons een heerljk 1e Kerstdag met een topdiner! De jongens warennamelijk gaan vissen na het raften en hadden4 enorme vissen gevangen die we als Kerstbonus bij het diner kregen! Na het eten volgde een zing-marathon (soort 'Ik hou van Holland' op lokatie) tussen de deelnemenende landen. 'Keesje de Jordaan' was de favoriet van de Nepalezen ;-)

De volgende dag vroeg op, tenten opgebroken en op weg naar het ruige gedeelte van de rivier. Het zonnetje scheen niet, dus was het behoorlijk koud (duhuhhh vlakbij de Himalayas eind december...). De gids had ons voorbereid op een dag vol extremen, de rust die we gister hadden werd ons nu niet gegund, de ene stroomversnelling zou direct worden gevolg door de volgende en wij moesten scherp zijn en zeer goed luisteren. OK, beetje zenuwachtig begonnen we aan de tocht en het was absoluut zeer spectaculair en geweldig (geen foto's want te druk). We zijn niet gekanteld en niemand is in het water gevallen. Overigens vaarden en continu twee reddingskayakken mee, als we uit de boot zouden vallen en weggesleurd zouden worden dan zouden zijn ons komen redden. Goed geregeld en absolute topkerst!!!

Na het raften hadden wij met onze papcondities een hersteldag nodig die we hebben doorgebracht op het beroemde Durbar Square van KTM. Hier hebben we onder andere de enige levende godin ter wereld gezien. Een meisje van ongeveer 5 jaar die van haar 4e tot haar 12e in een paleis leeft los van haar familie. Zij is de verpersoonlijking van de godin die enkele honderden jaren geleden altijd de koning van Nepal van advies voorzag. Een aantal keren per jaar mag dit meisje (de ' Kumari') uit het paleis om enkele ceremonies te ontvangen. De rest van het jaar zit ze in het paleis en wordt verzorgd als een godin. Zellfs haar ouders en familie moeten zodra ze haar zien haar voeten kussen en mogen haar alleen maar aanspreken met haar godinnennaam! Eens per dag laat ze zich zien aan het volk om 16:00. Wij waren hier ook bij , maar konden niet anders concluderen dat dit erg zielig is voor het meisje. Ze zag er absoluuut niet blij uit en moest dus nog ruim 7 jaar zo doorgaan...UNICEF heeft het op de agenda staan, maar blijft natuurlijk lastig met een dergelijke 100'en jaren oude traditie....

De volgende activiteit was mountainbiken, echte Hollanders fietsen, dus wij gingen ook met ons tweeen 3 dagen rond KTM fietsen. Goede mountainbikes gehuurd, goede fietskaart en route en gaan met die banaan! Rond de klok van 13:00 liepen we voor op schema, wij zeiden tegen elkaar; 'zie je wel, die jongen had niet gedacht dat wij zo snel zouden zijn, in plaats van 18:00 zijn we er op deze snelheid makkelijk rond 14:30...Natuurlijk niet dus...Tien minuten later stopte het asfalt en ging het over in een zeer rotsachtige- zandachtige weg die voor ons gevoel kilometers omhoog ging met 45 graden (kan een afrondingsfoutje in zitten, maar het was errug steil). Om op tijd het dorpje te bereiken moesten we echt alles op alles zetten, het uitzicht op de geheimzinnige 'zwevende bergtoppen' van de Himalays hebben we dan ook niet uitvoerig bestudeerd. Maar het was zeer bijzonder om te zien; de eeuwig besneeuwde toppen kon je alleen maar zien, de rest van de bergen niet, het was dus net alsof erzes zwevende bergen te zien waren achter de groene terassen en heuvels. Erg mooi. Gelukkig net voor donker dorpje bereikt waar we overnacht hebben, moe maar voldaan, en nog 2 dagen te gaan!

Dag twee begon weer zwaar, maar werd na anderhalf uur beloond met een non-uitzicht vanaf het uitzichtpunt op de Himalayas. Je kunt hier schitterende vergezichten zien, wij zagen echter alleen maar mist... Na deze lichte teleurstelling keihard over zandpaden naar beneden gecrosst en door hele schattige kleine dorpjes gereden waar het leven zeer eenvoudig en sober is zonder veel toeristen. De mensen waren geweldig en aardig, de uitzichten op de terrassen en natuur adembenemend. Wij kwamen wederom tot de conclusie dat wij houden van kleine dorpjes!!! Rond lunchtijdaangekomen bij onze slaapplaats waar waarna we onze spullen zouden achterlaten om nog verder te gaan fietsen naar een Tibetaans-klooster paar uurtjes verderop. Ook deze route hadden we weer ruimschoots onderschat (jawel, wij stoten ons hoofd dus wel twee keer...) Maar uiteindelijk uitgeput aangekomen, klooster bekeken, colaatje gedronken en snel weer 18 kilometer terug door de bergen. Het goede nieuws was dat het nu voornamelijk heuvelafwaarts was. Dit is natuurlijk erg cool en ik ging dan ook als de brandweer...todat ik op een rotsachtig stuk kwam, mijn fiets op een grote kei stootte en mijn ketting plotseling brak...Daar sta je dan, kapotte fiets, en niemand in de wijde wereld... Weer mijn tool van Maartje/ Margreet gepakt (hulde voor het verzinnen van zo'n goed kado!) en de ketting gerepareerd. Inmiddels was er een taxi gestopt, hij rook natuurlijk geld. Mijn reparatie werkte supergeweldiguitstekend...voor 4,5 meter, toen brak de ketting weer...Mijn fiets op het dak van de taxi, ik de rugtas mee en op Anette haar fiets door de bergen naar huis en Anette met taxichauffeur naar dorpje terug om fiets te laten repareren. Aldus geschiedde en net na zonsondergang kwam ik aan in het dorpje waar ik Anette weer tegen het lijf liep. Gelukkig, deze tweede zware dag was goed afgelopen!

De derde dag was een makkelijke dag, 'lang niet zo zwaar als de eerste twee' zei de route-adviseur. Wij waren helemaal in onze nopjes op het mooie asfaltpad, en Anette zei 'Goh, dit is wel lekker zeg na die twee heftige dagen, ben blij dat dit een relaxed dagje is, ben voorlopig wel weer uitgefietst!' Natuurlijk...200mtr. na deze uitspraak eindigde het asfalt en ging over in een modderpad. OK, niet 45 graden dus wel te doen, maar wel continu steigen. Kilometer na kilometer na kilometer.....De energie liep op het eind. Na een rustpicnic verder gefietst en weer 34 keer gevraagd of dit echt wel de goed weg was, het zou immers makkelijk zijn? Uiteindelijk toch de top weer bereikt, de rit naar beneden was weer zeer spectaculair over zandpaden en was in 20 minuten gefixed! Poehpoeh, afzien hoor vakantie.....'s middags nog langs het Durbar Square van Patan. De lekkerste en welverdienste lunch van Nepal gegeten en naar huis gefietst door KTM...

Wat een HEL was! Mensen in het verkeer van KTM zijn levensmoe en suicidaal denk ik. Als ervaren fietser uit het Hollandse Amsterdam denk je 'dat doen we wel effies'. Nee, dan doen we dus niet effies, het was een strijd op leven en dood met motoren, riksjas, autos, ambulances, vrachtwagens, voetgangers en koeien in 1 grote verkeerschaos van Patan tot Thamel....Deze drie fietsdagen zullen we niet snel vergeten!

Oudjaarsdag was een prima dag om te herstellen, 's avonds hebben we een geweldig feest gehad met de Belgen en Engelsevrienden die we hadden ontmoet. Eerst gedineerd in een Nepalese hippe tent en later een feestje op het dakterras gebouwd met allemaal Nepali's in Bollywood stijl! Boven verwachting leuk!

NIeuwsjaarsdag traditioneel brak doorgebracht, niet alleen vanwege de drank maar ook omdat we onze huissleutel waren verloren...Gerald en Anette behoorlijk aangeschoten als laatsen overgebleven van het feestje aan de Nepalese hotelconcierge uitleggen wat er is gebeurd...slot geprobeerd open te breken, niet gelukt.....wij niet blij, hij niet blij....wij andere kamer gekregen en de rest zou de volgende dag wel worden opgelost....volgende dag ineens weer landelijke staking....geen sleutelmaker te vinden.....slot weer geprobeerd open te breken....niet gelukt...wij lunchen => 'als na lunch niet klaar trappen we de deur in'...dit hielp want ineens was er nieuw slot geinstalleerd...wij blij, zij blij en iedereeen leefde nog lang en gelukkig. Nepal, deursloten en Gerald blijkt toch geen ultieme combinatie...

De dag erna zijn we vroeg vertrokken met de bus naar Pokhara. Een coole stad 8 uur van KTM. Daar aangekomen was het veel warmer, en belangrijker, veel helderder dan in KTM. We werden dan ook direct beloond met de meest spectaculaire vergezichten op de Himalayas vanaf onze hotelkamer. Onvoorstelbaar mooi en natuurlijk veel foto's geschoten en genoten van de zonsondergang die de eeuwige sneeuw in knallend oranje deed veranderen!

Anette heeft van mij parapenten voor haar verjaardag gekregen. Dit is van de berg afrennen met een parachute en dan naar beneden zweven in half uur. Oh ja, er hoort ook nog een intructeur bij die al het werk doet ;-) Het was supercool, spectaculaire uitzichten op, weer, de Himalayas en een zeer coole stunt aan het einde vlak voor het landen (uitleg hiervan duurt zelfs voor mij te lang).

Na deze sprong hebben we de volgende dagtoch maar weer de stoute schoenen aangetrokken en fietsen gehuurd om naar een mooi meer te fietsen. Dit keer was de route goed te fietsen, de fietsen waren zeer kut ...Langs verhaal, maar uiteindelijk heb ik het fietsslot open moeten breken om deze los van de fiets in te leveren...Wat was er ook al weer met Gerald en Nepal en sloten?

's Avonds afscheid genomen van onze Engelse vrienden Katie en Ashley en de volgende dag bus terug naar KTM gepakt.

In KTM afscheid genomen van Simon en Saartje en de volgende dag het vliegtuig genomen naar Incredible India waar we nu zijn... en die update volgt nog, want hetis nu wel weergenoeg geweest!

Hoop dat het goed gaat met iedereen.

Willem en Jiske: supergefeliciteerd met de geboorte van Foeke!!!!!!!!!!!!!

Groetjes van Gerald en Anette