Tashi Delek!

Voordat we naar Tibet vertrokken, waren we er vrij zeker van dat wij dit jaar meer sneeuw zouden hebben dan jullie.

Maar, niets blijkt minder waar!In Tibet heeft het zonnetjeiedere dag geschenen ensneeuw zien we alleen op de hoogste bergtoppen!

Nu, in Kathmandu volgen wealle sneeuwberichten uit Nederland op de voet.Geen witte kerst voor ons dit jaar, maar dit is zeker geen slecht alternatief! :-) Genoeggezellige barretjes en restaurantjes hier EN westers eten, wat ons na twee maanden rijst en noodles bijzonder goed smaakt. Onder het mom van 'het is toch (bijna) kerstmis', hebben we onszelf de afgelopen dagen lekker verwend. We moeten hier maar niet al te lang blijven, want goed voor ons budget is het niet...

Maar nu eventerug naar twee weken geleden. In Chengdu ontmoeten we Saartje en Simon - twee supergezellige Belgen uit Gent,ensamen met hen plannenwe onzereis naar Tibet. Het is nogeen heel geregel, want de Chinese regering heeft het niet zo op nieuwsgierige toeristen. Om Tibet in te komen hebben we een speciale 'permit' nodig (een 'alien' permit volgens goed Chinees Engels ;-) ) en we moetenaltijd onder begeleidingvan een gids zijn. Maar rond komt het, en op 10 december zijnwe klaar voorvertrek!

Tussen al het geregel door hebben we ook nog even tijd om een bezoekje te brengen aan het wereldberoemdePanda reservaat vlakbij Chengdu.Enorm coole beesten, alhoewel er ergens in deevolutie toch ergens watfout lijktte zijn gegaan. Ze eten namelijk echt alleen maar bamboo, terwijl slechts 20% door hun lichaam wordt verteerd. De rest poepen ze regelrecht weer uit!? En ook de voortplanting gaat ontzettend moeilijk en meestal alleen met medische hulp. Gelukkig komen ze steeds meer te weten over deze bijzondere dieren en kan menhopelijk ookde wilde panda populatie redden op deze manier.

Een grote droomgaat in vervulling voor Gerald als we eindelijkde tickets voor onze 'Lhasa express' in handen hebben. De hoogste spoorlijn ter wereld brengt ons in 45 uur naar Lhasa De treinbeschikt over speciale ramen en deuren en zelfs zuurstofmaskers om hoogteziekte te voorkomen, waarover Gerald jullie vast zelf een uitgebreid verslag zal doen! :-)

Na twee dagen scrabbelen (superkado Linda Wierda!), instant noodles eten enaf en toeextra adem happen - en onze zuurstofmaskers opzetten! -komen we dan eindelijk aan in Lhasa en zijn meteen totaal overdonderd. Dit is zeker geen China meer! Het voelt echtals eenander land - of een andere planeet zelfs! Van een afstand domineert het gigantische Potala Paleis de stad waar nog (bijna) geen hoogbouw te vinden is. Dit maakt het nog specialer, want het paleis is dus nog net zo indrukwekkend als500 jaar geleden! Al snel verdwalen we in de wirwar van kleine straatjes rondom de Bakhor tempel en worden we meegesleurd in de stoet van pelgrims die biddend, knielenden zingend door de stad trekken. De mensen komen echt uit alle hoeken van Tibet en maken somsmaandenlange pelgrimstochten (te voet!)naar Lhasa - het heiligdom van het TibetaanseBoedhisme.Dit gaat als volgt: men heefteen leren schort voor en knielt op de grond, waarna ze voorover op de grond gaan liggen, vervolgens de handen vooruit strekken en eengebed zeggen. Dit 3 keer doen en vervolgens 2 meter verder stappen om het hele ritueel te herhalen. Dit honderden kilometers (!) langin ijzige kou, regen etc!! Per dag leggen ze ongeveer 7 kilometer af. Naast deze pelgrimslopen alle inwoners van Lhasa elke dag drie rondes om de tempel!

Bijna iedere Tibetaan in Lhasa draagtdagelijks traditionele kleding (de Chinese kolonisten niet) en afhankelijk van waarze wonen, zijn de kleuren, linten, hoeden en kralen anders. Echt GEWELDIG! Zevinden ons ook net zo interessant als wij hen! Aangezien we in het laagseizoen zitten, zijn er vrijwel geen andere toeristen te bekennen en we worden dan ook constant aangestaard en toegelachen (of uitgelachen - wij zien er in hun ogen vast uit als aliens!)en wij staren uiteraard vrolijk terug en genieten met volle teugen van dit bijzondere schouwspel!

Tijdens een bezoek aan het Potala paleis blijkt al snel dat niet alles zo rooskleurig is als het lijkt. Tuurlijk hadden wij de zwaarbewapende Chinese militairen op straat wel gezien, maar dat onze gids te bang is om over de politieke situatie te praten buiten onze auto, maakt diepe indruk. Na de opstanden van vorig jaar is er veel veranderd zegt ze. Niet alleen bevinden de meestwaardevolle stukken uit het Potala paleis zichinmiddels in Beijing, ook worden steeds meer eeuwenoude Tibetaanse schilderingen overgeverfd met de 'chinese versie' van de geschiedenis.En schijnbaar bevinden zich tussen de 'normale' bezoekers van het paleis ook spionnen dietoeristen (en gidsen) goed in de gaten houden. We worden tijdens ons bezoek inderdaad 'achtervolgd' door een man, maar of hij ons nu afluistert of het gewoon interessantvindt om naar ons te kijken zullen we nooit precies weten...

Na twee dagen Lhasa is het tijd om verder te reizen. We maken onze eerste wandeling op meer dan 4000 meter hoogte en dat valt behoorlijk tegen. Met name omhoog lopen vergt tijd (en adem!)en 's avonds zijn we kapot. Gerald heeft last van hoogteziekte en gaat vroeg naar bed zonder eten. In de dagen daarop trekken we door Tibet en zien we (eindelijk!) onze eerste besneeuwde bergtoppen. We passeren volgeladentractortjes en paard en wagens vol met vrouwen, kinderen, koeien en weet-ik-wat-nog-voor-andere baggage. We stoppen in kleine dorpjes en kloosters omgeven door rijen gebedsmolens,met nog meer mooie mensen, monnikenen kinderen en blijven ons verwonderen over hoeanders het hier allemaal is. De markten die we bezoeken zijn geweldig en overal worden hele beesten en huiden verkocht... de straten liggen vol met geiten en yak schedels... een echte winterbezigheid schijnbaar, aangezien hetlandbevroren is en het veel te koud is om buiten te werken.De vrouwen houden zich met name bezig met hetmaken kleding en dekens, lekker warm voor de kachel.

Van onze gids leren we steeds meer over het chineseregime en de onderdrukking van de Tibetanen. Het is geen vrolijk verhaal.Mensenmoeten een jaarsalaris betalen voor een paspoort, maar de meesten komen hiervoor niet eens in aanmerking. Onze gids is een paar jaar geleden de grens met Nepal overgestoken, maar werd voorvoor veel geld verklikt door een mede-Tibetaan. Hij is opgepakt en heeft bijna een jaar in de gevangenis gezeten, en zal nooit meer in aanmerking komen voor een paspoort... En dan heb je nog dingen als 'als je trouwt met een chinese, is de opleiding voor je kinderen gratis. Anders moet je alles zelf betalen'. Triest gewoon!

Langzaam maar zeker komen we steeds dichter bijde Mount Everest. Van een afstand lijkt hij niet veel groter dan de andere toppen in de omgeving, maar van dichtbij is hij enorm indrukwekkend. Het is helder en het zonnetje schijnt, en we hebben de hele berg voor onszelf. In de verre omgeving zijn geen andere mensen te bekennen! Vanaf het Everest Base Camp, op ruim 5200 meter hoogte, maken we een mooie tocht door het rotslandschap rondom de Everest en over bevoren rivieren. De eerste helft verloopt prima maar daarna krijgt de wind en hoogte vat op ons. Verkleumd en uitgeput komen we aan bij het klooster, waar we overnachten. Gerald heeft weer last van hoogteziekte en gaat weer vroeg naar bed zonder eten (wel goed om af te vallen ;-) ) De rest is ook beetje gammel en om half acht 's avonds ligt iedereen op 1 oor...

En dan is het tijd om Tibet (en China dus) te verlaten. Nadat onze tassen uitgebreid doorzocht worden door de Chinese douaneop zoek naar verboden boeken etc. (Lonely Planet Tibet, boeken van de lange verboden lijst etc.) - inclusief onze overvolle stinkende wastas!? - lopen we de 'friendship bridge' over naar Nepal. Het contrast is schokkend! Van 'uniform-overgoten'China waar zelfsde toiletdame een uniform draagt, naar het immigratiekantoortje in Kodari waar geen enkel uniform (of enige vorm van structuur) te bekennen is. Van uber-mooie, efficienteen geasfalteerde wegen in China, naar modder en kuilen. Van hoog, koud, kaal en droog, naar groen, kleurrijk, bomen en zon! Van redelijk ontwikkeld naar arm. Het is bizar dat aan de andere kant van de berg, de wereld zo enorm anders is!

Na een dag oponthoud aan de grens - er is een nationale staking die dag en het hele transportnetwerk ligt plat - zitten we nu dus in Kathmandu. Morgen en de dag daarna, op eerste en tweede kerstdag gaan we wildwater raften - weer eens wat anders dan gourmetten :-) Dit kunnen we doen dankzij de gift van de broertjes van Gerald => BEDANKT, zeer cool kerstkado!Daarna nog een paar dagen mountainbiken door de Kathmandu vallei, voordat we verder trekken richting de grens met India (alsalles goed goed met het regelen van onze visas!)

Vanaf Kathmandu, nogmaals fijne feestdagen gewenst en super bedankt voor al jullie lieve emails (en de extra foto ruimte - Mirjam, Sjoerd, Christa, Egbert, Betto, Jannie - we hebben nu ruim voldoende voor de komende maanden! :-)Het is wel een beetje raar om niet thuis te zijn rond deze tijd van het jaar...

Heel veel liefs vanons allebei

Gerald & Anette xx

Tot slot nog ons lijstje met de zaken die ons het meest herinneren aan China:

•1. SUPERAARDIGE MENSEN

Met absolute stip op nummer 1, geldt voor heel China. Alhoewel we het politiek beslist niet eens zijn met het land, maken de mensen veel goed!

•2. Spugen, boeren, smakken...

Woorden schieten tekort, onze eetlust verdwijnt vaak spontaan...

•3. Hoge entreeprijzen...

Je hoeft Chinezen niet uit te leggen hoe ze een toerist moeten uitmelken...

•4. Chinglish

In musea, staatsgebouwen, restaurants, op straat, op TV, krant etc. geweldig amusante fouten!

•5. Eten

Heerlijk divers gegeten in heel China. Boven verwachting goed en niet een keer ziek!

•6. Toilet

Verdient zeker een aparte vermelding. Vaak een goot zonder deur. Met name in de damestoiletten waar je soms 'gezellig' tegenover elkaar zit. Wel eventjes wennen dat er 12 ogen naar je kijken...

•7. Gymtoestellen

In heel China vind je op allerlei openbare plekken gym/ fitnestoestellen. Hier wordt ook echt gebruik van gemaakt, met name door de oudere bewoners. Goed initiatief!

•8. Smog

Soms vergeten we dat de lucht blauw hoort te zijn...

•9. Hond

Behoeft geen toelichting, blijft toch een huisdier vinden wij... ook het contrast tussen platteland (hond op het menu) en de steden (huisdier honden met pakjes en schoentjes) blijft fascineren.

•10. Electrische fietsen

De laatstetwe generaties Chinezen heeft een electrische fiets...niet gezond en levensgevaarlijk. Overigens kan Gerald het wel waarderen als fervent Priusrijder ;-)