Ni Hao!

Deze keer een update uit Chengdu - in het zuidwesten van China, en weer terug in de kou! We komen veel reizigers tegen die juist de warme oorden opzoeken en richting Vietnam en Thailand gaan, maar wij doen het dus lekker eigenwijs andersom.

Sinds de vorige update (Yuangshuo) hebben we een paar dagen heerlijk gerelaxed! Een super plek hiervoor want de zogenaamde ´toeristenstraat´ is vol met westerse eettentjes, kroegjes en leuke winkeltjes. En na een maand rijst en noodles smaakten dehamburgers top! Ooklopen we hier een heel aantal reisbekenden tegen het lijf met wie welekker bijgekletst en (veel te veel) geborreld hebben ... Was alweer een tijdje geleden en met name Gerald heeft hiervoor moeten boeten ... hij kan er ook niet meer zo goed tegen als een paar jaar geleden... ha, ha!

We hebben in Yuangshuo ook echt Chinees leren koken alhoewel we er nog steeds niet achter zijn of Fu Yong Hai nu wel of niet bestaat in China... De gerechten waren super (al zeg ik het zelf) en eigenlijk erg simpel als je eenmaal weet hoe je een wok 'echt' moet bedienen. Bezoek aan demarktom alle ingredienten te bekijken was even slikken. Daar aangekomen bleken ze namelijkeen uitgebreide 'honden afdeling' te hebben - allemaal van die zielig kijkendepuppiesin kleine kooiendie op het punt staan om geslacht te worden ...niet goed voor de eetlust...

's Avonds zijn we gaan Cormorant vissen- een ouderwetse manier van vissen met aalscholvers. De vogels krijgen een touwtje om hun nek en worden dan het water ingestuurd. Zodra ze een vis vangen (die ze niet door kunnen slikken door dat touwtje) haalt de visser de vogel aan boord en maakt hij zijn hals leeg. Ze kunnen zomaar een stuk of tien vissen in hun slokdarm'opslaan'. Erg spectaculairen mooi om te zien hoe mens en dier gebruik maken van elkaars vaardigheden! Jammer genoeg is deze traditionele manier van vissen bijna uitgestorven omdat het niet kan concurreren met de moderne vistechnieken van tegenwoordig.

De volgende dag hebben we een lange fietstocht gemaaktin de omgeving van Yuangshuo.Het wereldberoemde Karstlandschapmet de kenmerkende ronderotsen en velerijstvelden, boerenakkers en ienie-minie dorpjes waar de tijdstil lijkt te hebben gestaan. Al het werk wordt nog steeds met de hand gedaan. Mannetjes en vrouwtjes me verweerde gezichten en zwaar beladen bamboe jukken lopen af en aan. Kinderen zwaaien ons uitbundig toe. De weerspiegeling van de rotsen inde rivier geeft prachtige plaatjes en meteen bamboevlot zakken we 's middags de rivier af, erg cool en rustgevend... Gerald vergeet bijna dat ie een enorme kater heeft... Nazo'n twee uurtjes fietsen komen we in de middle-of-nowhere een bordje 'Biertje?' tegen - hiervoor moeten we echt even stoppen! Het hostel dat er tegenover ligt, is van een stel Nederlanders en het geheel komt ons ergens vaag bekend voor. Wat blijkt? Een tijd geleden, voor onze reis,belde mama Valkema ons op een avond op om te vertellen dat er een documentaire op TV was over twee Nederlanders die op het platteland van China een guest house waren begonnen. Ze hadden toen een babytje van 10 maanden. Dat waren zij dus! Het babytje Pelle is inmiddels drieen spreekt vlekkeloosChinees,Engels enNederlands. Coole combi!

Toen werd het weer tijd omecht te reizen endeze keer stond de rimboe van China op het programma.Het is tegelijkertijd ook het armste stukje China met heel veel verschillende minderheidgroepen en hopelijk geenChinese tourbussen! Dit is deels waar, want de eerstestopblijkt een groot theater...

We dachten een enkeltje te hebben gekocht naar een afgelegen dorpje wat bekend staat om zijn mooie rijstvelden. Dat was ook niet helemaal gelogen, maar voordat we daar naar toe reden, hadden wenog een 'verplichte stop' naar het 'lange haar' dorp. Klonk wel goed, duswij bijbetalen en op pad. Helaas kwamen we hier een jaar of wat te laat... De Chinezen zijnons voorgeweest en hebbenhet dorp omgetoverd in een soort dierentuin (aapjes kijken), compleet metforse entree en grootschalige dans/zang optredens in een theaterwaar waarschijnlijk 8 authentieke huizen voor tegen de vlakte zijn gegaan... De stam is echter welheel gaaf met prachtig mooiekleurrijke klederdracht en de vrouwen hebben inderdaad enorm lang haar - tot wel twee meter lang! Het dorpje staat hiermee zelfs in het Guinness Book of Records . De manier waarop sprak ons alleen iets minder aan, maar ja...

De rijstvelden daarentegen waren wel authentiek :-) en zeer indrukwekkend! Waar je ook kijkt zie je terrassen en op iedere centimeter van de berg wordt rijst verbouwd. Nou ja, de meeste tijd van het jaardan. Alles is netgeoogst, maar desalniettemin is het toch nog een geweldig gezicht. Erg bekend is de Dragon's Backbone. Rond het jaar 900 zijn deze terrasen aangelegd.Slechts 1 tot 1,5 mtr. breed op zeer steile bergen => kun je nagaan hoe zwaar het werk hier is. Er komt geen enkele machine aan te pas; enkel mens- en oskracht, net als in toen!

We trekken door naar Chuangcheng, waar we voor next-to-nothing in een luxe suite verblijven met uitzicht op een zeer mooie 'wind en rain' brug. Deze overdekte bruggen vind je verspreid door heel de provincie, vaak met tempeltjes binnenin en omringd door schitterende dorpjes. Dit is'het land van de Dongs', de grootste minderheidsgroep in China. Ze zijn nog geheel zelfvoorzienend en hebben vaak eenof twee koeien of varkens (die onder hun huis wonen!), wat eenden en een klein stukje land. De vrouwen hebben hun haar met mooie spelden opgestoken en ze makennog steeds hun eigen, indigo gekleurde kleding. Overal inde omgeving zie je dan ook vrouwtjes met enorme houten hamersin de weer om de stof soepel te kloppen: pfoeh, zwaar werk. Het kleuren van de stof en het weer 'soepelkloppen' wordt tot wel vijfkeer herhaald tot het gewenste resultaat is bereikt. Dit proces duurt enkele maanden per stuk stof! We worden met het geluid wakkeren gaan er mee naar bed...

De volgende dagen zijn een aaneenschakeling van mooie wandelingen door rijstvelden en terrassen, kleine dorpjes, mooie riviertjes en eindelijk... geen tourbussen Chinese toeristen maarde echte Chinese rimboe,de foto's spreken voor zich!

De enige tegenvaller van deze week? Noodlesoep blijkt hier echt soepmet noodles te zijn. Na een lange ochtend willen we onze magen vullen met een heerlijk voedzaam soepje voordat we op pad gaan om de omgeving te verkennen. Met ons aanwijsboekje wijzen we naar het plaatje van soep en in ons gebrekkige Chinees vertellen we de man die ons helpt dat we er noodles in willen. Aangezien er verder niemand anders in het eettentje zit, kunnen we ook niets aanwijzen, maar we denken dat ie het snapt... Zie foto als resultaat. Tja, het is wel letterlijk waar we om gevraagd hebben, maar echt smakelijk!??

In een kleine afgelegen dorpje dat we bereikten na een lange wandeling door de 'rijstveldbergen',pakteen oud vrouwtje (80?) opeen gegeven momentGerald's zonnebril die hij opzijn hoofd had. Ze kijkt er eens na, houdt hem voor zich en kijkt er doorheen en zet hem tenslotte op waarna ze hard begint telachen. Haar dochter (60?) komt er ook bij staan en herhaalt deze actie! Ze dachten waarschijnlijk: van welke stam komt hij?

Ik weet niet hoeveel toeristen hier komen, maar veel is het in ieder geval niet als ze niet eens weten wat een zonnebril is!

Ons Chinees avontuur zit er bijna op en vanochtend zijn we na een slapeloze nacht aangekomen in Chengdu. Omdat er geen slaapplaatsen meer waren op de trein, hadden we gewone zitplaatsen geboekt en dat is eens maar nooit weer - alhoewel het wel een goede budget optie is! De hele nacht door bleef het licht aan en we waren omringd door huilende babies enluidruchtige, kaartspelende en spugende Chinezen. Maar het toppunt van deze rit was toch wel een luid schreeuwende verkoper die ons om 4 uur 's ochtends tijgerbalsem probeerde te verkopen - doe normaal zeg - la-me-met-rust!

Deze week staan er panda's,een bezoek aan de grootse stenen Buddha ter wereld en erg heet eten (hot pot) op het programma. Als alles goed gat vertrekkenwe de 12enaar Tibet! Wordt vervolgd dus...!

Liefs, Anette & Gerald