Hoi trouwe lezers,

In het geweldige China komen we ogen en oren te kort. We zijn inmiddels al weer in Xi'an waar we morgen het terracotta leger gaan bezoeken (al was Assen dichter in de buurt geweest waar eenpaar terracotta krijgers een jaar op een tentoonstelling gestaan;-).

Beijing was top! Na de schorpioenen (foto'sals bewijs voor de ongelovigen) hebben we een dag door de stadgefietst. Wehaddenontzettend veel bekijks van zowel de buitenlandseen Chinese toeristen alsvan de Beijingers, die gezellig wat kilometertjes met ons mee fietsten en uitgebreide gesprekken met ons voerden waar wij natuurlijk niets van begrepen.... De hele dag door de gezellige, kleine, grote, smalle endrukke straatjes en wijkjes waar Beijing beroemd om is (de Hutongs)gecrosst engenoten van dit nieuwe land en het zonnetje. De dagen erna bleek overigens dat wij niet snel aan wielersport zullen gaan doen; het warenracefietszadels en dat hebben we gevoeld...Bart, Femke, Simoneen Bram,1 woord: respect!

De dag daarna lag er een dikkesmogdeken over de stad. Zelfs overdag kon je de zon niet anders zien dan alsof er een dichte mist hing! Het schijnt er soms zo erg te zijn dat je het kan vergelijken met het roken van 70 sigaretten per dag!! Waren wij blij dat we dag ervoor hadden gefietst! Gerald had andere plannen voor deze dag; eerst naar de opgebaarde Grote Leider Mao en daarna naar de Verborgen Stad. Wij met de metro naar het Tiananmen Plein.Boven de grond aangekomen stonden we beiden met open mond te gapen naar de taferelen die zich voor ons afspeelden...duizenden schreeuwende Chinezen dieallemaal - zodra ze de security check door waren - de hoek om renden om zo snel mogelijk in de rij te kunnen staan om hun leider te zien. Het plein was bezaaid metstapelstassen (bewaakt door tourguides metvlaggetjes) en het was werkelijkeen groot krioelend mierennest met twee Westerlingen... uhh... wij! Na bijgekomen te zijn van deze schrik, kwamen we in ieder geval tot de conclusie dat de rij bij het Anne Frankhuisecht helemaal niets voorstelt! Niet voor niets dat daar zoveel Chinezen staan te wachten... De rij hier waswas dus wel 600mtr lang en alle Chinezen stonden keurig netjes in de rij, tussen de gele strepen, 6 mensen breed! Om de zoveel mtr. een bewaker die met zijn megafoonalleswat niet mocht hard verbaal afstrafte. Anette zakte de moed in de schoenen ('ik ga echnie in die rij staan! Ga jij maar ik wach wel' (met zachte g's), maar ging uiteindelijk tochoverstag.Wij liepen de hoek om om daar aan te kunnen sluiten in de rij....uhh niet dus....wat wij hadden gezien was slechts een klein gedeelte van de rij!!!! De rij was zeker een kilometer lang enliep dubbel om het mausoleum! Daar ging de moed weer.....Uiteindelijk tochnaar het begin gelopen (waar weuiteraard meteen omringd werden door rennende Chinezen die zo snel mogelijk in de rij wilden gaan staan) om toch achteraan aan tesluiten en 3 uur in de rij tewachten. Daaraangekomen ging het toch weer anders - onze tassen mochtennatuurlijk niet mee naar binnen.Een bijna bejaard mannetje in uniform wilde ons wel 'even snel' naar het bagagedepot wijzen...Gerald moestzijn wereldberoemde/ beruchte 'typisch-snelle-loopje' inzetten om dezekerel bij te houden ... echt waar ... hulde aan Chinese bejaarden. Ze zijn nog zo fit als wat! Enfin, een kilometer naar de bagagedepot gerend (met Anette rustig in de achterhoede) en hij ondertussenaldoor maar voordringen en mensen opzij duwen.Eindelijk bagage afgegeven en terug gelopen. Daar bij de rij aangekomen gaf hij aan dat hij ons wel kon helpen met de rij (hoe verrassend...). Goed, onder heftig tegenstribbelen van Anette hebben hem 20 Yuan betaald (circa EURO 2,-) en ineens mochten wedrie rijen overslaan!Was echter wel heel genant want al de Chinezen haddenal zeker 2,5 uur in de rij gestaan... Maar goed, na ongeveer een uur wachten hebben we toch Mao gezien. Eind goed al goed, het was een wereldervaring en mooi om te zien hoe deze man zo ontzettend veel indruk heeft achtergelaten. Voor de Chinezen is hij echt de grote charismatische leider...

Daarna naar de Verborgen Stad (VSt) geweest,erg indrukwekkend, maar eenbeetje veel van hetzelfde eerlijk gezegd.Ook nognaar een tempel geweest die uitkijkt over de VStommooie foto's te nemen...niet dus dankzij de smog...Wel een hele foute foto gemaakt waarin wij verkleed zijn als keizer en keizerin (inderdaad: Gerald's idee)...In de VSt zijn ook bijzonder veel Chinese toeristen, uit alle uithoeken van China. Wij werden dan ook continu gevraagd of we op de foto wilden met 1,2,3,5,10 Chineesjes. Grappig, nu weten we hoeJan Smitzich voelt ;-)

De dag er op natuurlijk deChinese Muur bezocht. We zijn naar het stuk gegaan dat ongeveer tweeuur rijden van Beijing ligt -veel minder toeristen dus leuker. Hier een wandeling van 10 kilometer gemaakt over de muur. Goed om de spieren even lekker los te maken (ook hier geldt weer dat we hier nog een dag van hebben nagenoten, elke trap was een pijniging - misschien toch wat gaan doen aan onze condities!). Superlatieven schieten tekort, wat een enorm (bouw)werk. Aan het einde van de tocht zijn we met een tokkelbaan 200 mtr naar beneden gezoefd, erg cool!

Verder nog een dag het Zomerpaleis bezocht, ook zeer de moeite waard.De laatste dag hebben we de Lama tempel bezocht, en guess what? Het had de hele nacht gesneeuwd en ineens was heel Beijing bedekt met een dik pak sneeuw van 10 cm! Achteraf blijkt dat de Chinezen zelf sneeuw hadden geproduceerd, is in Nederlands nieuws geweest! Deze sneeuw was niet verwacht maar we konden onze Mongoolse winterkledingtoch weer uit onze rugzakken halen.

De volgende reis ging naar Datong. We hadden de treintickets iets te laat gekocht en dat betekent dat alle plaatsen zijn bezet. Wat over blijft? Juist, staanplaatsen. Niet zo erg (dachten we!) - je kan immers op je backpack zitten toch?...Niet dus...we hebben3 uur lang gestaan in een smal gangpad waar continu verkopers doorheen moesten met hun wagentjes met koopwaar, passagiers die op weg waren naar toilet of heetwaterkraan etc. geen seconde rust dus...Goede les voor vervolg van onze Chinesereis: koop tickets vantevoren!

De volgende dag met lokaal vervoer naar de in-de-berg-uitgehakte Buddha beelden gegaan 20 km buiten de stad. Deze plek is in zekere zin vergelijkbaar met Petra in Jordanie en erg indrukwekkend. Het was erg leuk om hier op ons eigen houtje naar toe te gaan en zo de taxirit te besparen (kosten bus: 6 Yuan totaal, kosten taxi 60 Yuan) ! Vanaf de plek waar we af waren gezet met de bus samen achter op een motor naar de site gegaan. Ze waren ontzettend veel aan het bouwen, als je er overdrie jaar terugkomt staat er een soort Disneyworld denk ik. Nu was het allemaal nog erg primitief, net op tijd dus!

Een ander bezienswaardigheid rond Datong is het hangende klooster. Een klooster dat tegen een zeer steile bergwand is gebouwd en rust op enkele houten pilaren. Mooie foto's maar hetklooster zelf vond Anette wel beetje (heel!) hoog en gammel... We zijn trouwensopgelicht door de buschauffeur die ons een kilometer voor het busstation in the middle of nowhere afzette. Hier stond 'toevallig'iemandte wachten die ons wel naar de site kon brengen voor 30 Yuan. Al snel hadden we doordat we werden geflest (we passeerden namelijk het busstation binnen drie minuten!) Aangekomen bij het klooster slechts de helftbetaald, eikel!Na het klooster bezoek stond dezelfde kerel nog steeds te wachten - of dat we niet met hem mee wilde op een tourtje naar een of ander dorp. Niet dus - gewoon terug naarhet busstation! Eenmaal daar heeft Gerald hem eens goed de les gelezen: 'dat hijeen illegale taxi was en de rest van het geld kon ophalen bij zijn mede-dader de buschauffeur' Hij stopte met protesterentoen Gerald dreigde naar de politie te stappen. Heeft hij toch nog een slechte dag gehad en wij dus alsnog een goede;-)

Na Datong met de nachtrein naar Pingyao gegaan.Toen Anettewakker werd en rechtop ging zitten om zich even lekker uit te gaan rekken stond er een Chinese mannaar haar te staren die de legendarische woorden 'Ei loef yaaa' (oftewel 'I love you') zei en misschien verwachtte dat hij onmiddelijk een liefdesverklarting terugkreeg?

Pingyao is een van de weinige steden die nog volledig is ommuurd met de originelestadsmuur. Erg mooi stadje en zeer gezellig.Beetje rustig aan gedaan omdat Anette zich niet helemaal top voelde. We hadden de vorige dag soep gegeten en daar zaten waarschijnlijk sporen in van paddenstoelen, waar Anette (toch wel) allergisch voor blijkt te zijn. Rest van China dus geen paddo's meer voor Anette!

De tweede dag zijn we naar een zeer coole stad geweest -vroeger van de schatrijke familie Wang. Zijzijneeuwen geledenrijk geworden door handel en hebben een soort VSt-complex voor zichzelf gebouwd. Wij vonden het zelfs mooier dan de VSt omdat dit allemaal nog in originele staat is en veel gedetailleerder. Daarna naar een zeer oud dorpje gegaan waaronder een heel tunnelsysteem was gebouwd om te vluchten voor de vijand. De tunnels bezocht en een mooie rondleiding door het dorpje gehad dat gebouwd is volgens het Yin Yang symbool. Anettewerd lastiggevallen door een klein Chinees tekkeltje en kon niet van hem afkomen, waarop onzegids zei: 'Weet je wat je de volgende keer moet doen? Pak een mes, snijdt zijn keel door en eet hem op, erg lekker!'. OK, daar hadden we een regelrecht cultuurverschil te pakken...

's Avonds gegeten in een lokaal restaurant dat vol zat met Chinezen zat (een goed teken hebben we verzonnen. Dan is het etenin ieder geval goed...). Op de menukaart zag Gerald 'dog' staan. Nu is het zo dat er in China erg veel grappige fouten worden gemaakt met Engels (zogenaamde Chinglish), dus waarschijnlijk bedoelen ze 'duck' (klinkt immers ongeveer hetzelfde). Gerald vroegaan de serveerster (die geen woord Engels sprak) dmveen indrukwekkende imitatie van een tekkel ('Waf waf') of het gerecht inderdaad hond was en ja hoor, ze knikte uitgebreid -het was inderdaadhond...Dat hebben we dus niet besteld, alhoewel het gerecht dat 5 minuten later werd opgediend er verdacht veel op leek....jawel, de serveerster had de hond als bestelling genoteerd en dus niet begrepen dat Gerald het alleen maar vroeg voor de zekerheid...OK, veel gelachen en lekker ons andere eten opgegeten... (en tocheen stukje hond geprobeerd!) Tsja, gewoon vlees, niet heel bijzondere smaak -wel heel bijzondere bijsmaak...

Na de hond zijn we met de nachttrein naar Xi'an gegaan waar we nu dus zijn. Hoop dat alles goed gaat in NL! We genieten van al jullie berichtjes en e-mails.

Tot de volgende keer maar weer!

gr Geralden Anette

PS. Het is tijd voor ons volgende bedankje! Deze keer willen we Betto en Jannie (oom en tante van Gerald) super bedanken voor een overheerlijk diner dat we wel hadden verdiend na het bikkelen in Mongolie. Wij zijn naar het restaurant gegaan dat wereldberoemd in China is omhun Peking Eend. Het is er afgeladen met Chinezen, je moet er bijna uur voor in de rij staan voordat je naar binnen mag, en ziet er soort Van der Valk achtig uit. Je bestelt je eend (met alles er op en er aan). Vervolgens komt de kok de eend aan tafel snijden, met natuurlijk het lekkerste stuk apart (de kop). Het was ontzettend lekker, we hebben er echt van genoten, deze koninklijke maaltijd heeft EURO 35,- gekost, dank!