We're still alive!

Allereerst een korte samenvatting van onze rondreis door Mongolie:

• Zinderende hitte, sneeuw, zand, rotsen, steppes, sneeuwstormen, vrieskou, zandstormen
• Thank godfor sportbeha's (we hebben twee weken namelijk geen asfalt gezien, alleen off the road)
• No better coat (jas) than a Mongolian one!
• Topkok Baska maakte elke dag superontbijt, briljante lunch en subliem avondeten
• Poep = warmte
• De dag start als de zon opkomt. Het uur voor zonsopgang is het koudst, dus wakker ben je al
• De dag eindigt na zonsondergang,veelgehoorde kreet : 'Oeps, is het al 20:30?! Ik ben zo moe, wegaanzo naar bed...
• Anette blijft liever met beide benen op de grond dan op een rug (van een paard of kameel). Nooit meer!
• Vodka met kater is mogelijk...
• Ons 4-jarig jubileum samen in de woestijn gevierd ;-) met de hele groep ;-(
• Beste chauffeur ter wereld:Batta
• The best pooh with a view...
• Noorderlicht gezien!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
• Yak is niet jak
• Totaal aantal sterren is nu wetenschappelijk vastgesteld op: 15.600.123.782.155.176.354.113
• Raar gevoel om een keer eten in je baard te hebben...
• Hadden we nog maar meer dagen gehad....

Goed,dan nu ons verslag!We zijn vertrokken uit Ulaan Bataar (UB) met onze groep van 5, een Amerikaanse (Jocelyn), een Deense (Gunver)en een Engelsman (Damian). Onze gids/kok was Baska en de chauffeur heette Batta. We reden in een supercoole UAZ-bus, dit zou ons huis worden voor de komende twee weken zonder stromend water, toilet, douche etc...

Zodra je UB uit bent houdt het asfalt gelijk op en gaat de weg over in een zandpad door de woestijn. In twee weken hebben we misschientwee verkeersborden gezien. Ongelooflijk hoe Batta de weg weet te vinden: geen GPS, geen kompas, geen routekaart, alleen onzeBatta Schumacher!(die uit een familie komt met9 broers die allemaal chauffeur zijn -een goed nest dus :-)

We zouden de hele reis verblijven ingers,tenten waarin de nomaden leven. Iedere keer worden we hartelijk verwelkomt met warme zoute melkthee... hmmm!!Een gemiddelde ger is minimaal ingericht... het zijn niet voor nietsnomaden... een kachel en twee bedden, een altaar en kachel en dat is het wel zo'n beetje. Verder staat er altijd wel ergens een schaal met vlees (koelkast hebben ze niet). Ditvarieert van een complete geitekop tot gehakt vlees...Kortom: heel bijzonder om bij deze families te gast te zijn en een beetje van het echte nomadenleven te proeven!

We hebben zeer veel dieren gezien, gelijk de eerste dag al zagen we enorme adelaars en havikken in de woestijn (ca. 10 mtr. afstand voor ze wegvlogen!). Wat zijn een machtige beesten! De prooi was duidelijk: honderdencavia/muis-achtige beestjes (die ons ook 's avonds wakker houden in de ger!) Verder zagen we al snel gieren (zeker 50cm groot)! Met hun hoge schouders lijken ze net op de tekenfilmgieren, of is het andersom? ;-) We dachten dat dit een goed begin van de trip was, maar vervolgens kwamen we terecht in een groep van duizenden trekvogels op wegnaar het zuiden. Ze vlogen continu aan alle kanten om ons heen! Dit hadden zelfs onze gids en chauffeurnog nooit gezien! Echt ontzettend gaaf.

Begin van de avond aangekomen bij een boeddhistische tempel die gesloopt was door de Sovjets en in de jaren 40 enorm hebben huisgehouden in Mongolie. Duizenden monnikken zijn hierbij om het leven gekomen. Bijzonder is dat er geen bomen voorkomen in dit stuk van de woestijn, maarde jaren nadat de monnikken waren vermoord en het klooster vernield was, begonnen er ineens tientallen bomen te groeien. Men gelooft dat dit de geesten zijn van de monnikken...

's Avonds onze eerste nacht in de ger, heerlijk gegeten en vroeg naar bed. Het was erg koud, Gerald had dus al gelijk spijt dat hij niet zelf een slaapzak had gekocht, maar een huurslaapzak die uiteraard niet goed sloot... Door gebrek aan bomen wordt de kachel gestooktdoor poep... geiten, koeien, paarden, kamelen en schapen - het is allemaaleven droog en werkt verbazingwekkend goed als brandstof!!

En dan is het tijd om naar bed te gaan, tanden poetsen? In de vrieskou buiten! Plassen? In de vrieskou buiten. Grote boodschap? In het toilet ongeveer 100 mtr. van de ger (en dat is soms moelijk te vinden in een woestijn zonder verlichting of referentiepunten). Laten we hier even dieper op ingaan; het toilet is een gammel houten huisje vol spleten in het huisje - geen pot, maar gewoon een houten vloertje waar een plank in mist. Dus uhhh...succes! Oh ja, toiletpapier? Niet aanwezig. Water? Niet aanwezig. Verwarming? Niet aanwezig. Al het voorgaande wordt echter ruimschoots gecompenseerd door het schitterende uitzicht: overdag de zeer boeiende landschappen of nieuwsgierige kamelen... 's Nachts de duizenden sterren en de melkweg - onvergetelijk!

Ik ga niet elke dag vertellen, dit wordt te eenzijdig. Het rijden kostte veel tijd, maar onderwegzien we de mooiste landschappen.Krijtrotsen, rode rotsen, fantastische zonsondergangen, diepe kliffen. We hebben zandduinen van 200 mtr hoog beklommen, lekker gebadderd in heet waterbronnen (erg lekker als je enkele dagen niet gedoucht hebt...), kameel gereden, paard gereden etc. Het zegt jullie allemaal niet zo veel, maar geloof me, ongelooflijk hoe uitgestrekt het land is, hoe afwisseldend de landschappen zijn en hoe aardig en gastvrij de nomaden zijn- zie de foto's voor verdere invulling.

OK, 1 anecdote dan: halverwege de tocht stoppen we bij een familie om de reis vervolgens tepaard voort te zetten. Het beloofde erg koud te worden, want de rit ernaartoe zijn we weer in een sneeuwstorm terecht gekomen. De weg was erg slecht -we zijn echt een hele hoop mensen tegengekomen die vast waren komen te zitten... We voelden ons best wel schuldig dat we iedere keer doorreden... daar zit je dan, in de sneeuw, in de middle of nowhere. Totdat we een jeep tegenkwamen die echt helemaal vast zat. Er waren inmiddels drie auto's voorgezet die moesten trekken, maar zonder resultaat. Wij onze UAZ er voorgezetmaar ook dat leverde niets op- de auto was niet in beweging te krijgen...

Anyway, de volgende dag dus te paard vertrokken, metal onze kleren aan. Gerald en Damian smolten zowat in de tent, maar eenmaal op onze paarden hadde gids geen woord te veel gezegd - de snijdende wind ging zo door al onze lagen heen. OnzeMongoolse jassen waren dus echtgeen overbodige luxe.De eerste kilometers van de 40 waren prima doen. Het paard van Gerald (door hemzelf genoemd My Little Pony; Mongolen geven hun paarden geen naam, het zijn gewoon 'werktuigen'...) luisterde van geen meter. Gerald kon schreeuwen wat hij wilde maar vaak ging het beest gewoon zijn eigen gang. Na een keer goed uitgelegd te hebben gekregen dat jij de baas moet zijn en niet het paard, ging het al veel beter. Anette had vegrelijkbare problermen. Hilaritiet alom natuurlijk.

Na de vlaktes gingen we de bossen in, erg spectaculair om op het paard langs rotsen omhoog en omlaag te gaan. Lopen ging goed, draf was even wennen, galop niet mogelijk... 's Avonds bij een familieovernacht (met een babytje en lammetje van 1 week leek het net een kerststal in die ger!De volgende dag erg vroeg op om naar een meer te rijden. Gerald en Damian hadden het paardrijden inmiddels onder de knie en gallopeerden volllop.Zeeer spectaculair om te doen, geeft een gaaf gevoel! Anette volgde rustig op een afstandje en in draf! - ze gaat overigens nooit meer op zo'n beest! :-)Na nog een dag rijden, hebben we bij een andere ger gegeten en gewacht totdat de paardengids naar onze eigen familie was terug gegallopeerd (ong. 1 uur) om onze chauffeur te waarschuwen dat hij ons moet ophalen. Zoals je begrijpt geen mobiele telefoon, gewone telefoon, internet of 27MC bakof iets dergelijks. Gewoon te paard, net als in het Wilde Westen! Het waren tweegeweldige dagen ;-)

Na deze twee enerverende weken in Mongoliezijn we direct verder gegaan naar Beijing, waar we nu in ons hostel zitten. Gistermiddag rond 15:00 aangekomen op station, vandaar met taxi naar hostel. Voor het station stond een zeer lange rij voor de taxi's, maar natuurlijk waren er tientallen mannetjes die allemaal een taxi hadden (zwartrijders) die ons wel konden helpen. We hebben een taxi genomen met zo'n kereltje, kostte 50 yuan, wat bleek? Hij liep met ons een hoekje om en stapte doodleuk met ons in een echte taxi. Hij betaalde vervolgens keurig de chauffeur (24 yuan op de meter) en de rest was winst voor hem. Leuke manier om geld te verdienen! Misschien een idee voor in Amsterdam als we geen baan kunnen vinden:-)

Vandaag een heerlijk relaxt dagje gehad, de stad verkend (grooooooooooooot!), heerlijk gegeten (oa schorpioen, jawel je leest het goed, schorpioen!!!!) en lekker uitgeslapen. We zijn erg benieuwd wat dit nieuwe land ons de komende 5 weken gaat brengen. Wij zijn er in ieder geval klaar voor!

gr Gerald en Anette

ps.Last but not least: het volgende bedankje voor de royale donatie van EURO 0,50 gaat naar Marleen (zus van Anette). Marleen: super bedankt dat we van jouw donatieonze twee taartjes hebben mogen kopen om jouw verjaardag te vieren! We hebben er van genoten, zie de foto!