Hello thuisblijvers,

Time flies when you are having fun! We zijn vanochtend aangekomen in Mongolie en na al de lange treinritten zijn we vandaag een beetje ‘hangerig'. Het weer: bewolkt maar droog. De tijd: 7 uur vooruit.

Anyway, sinds ons vorige berichtje hebben we vele duizenden kilometers overbrugd met stops in Tomsk en Irkutsk. Tomsk is een klein studentenstadje, oftewel ‘het Oxford van Rusland' - de Russen zijn errrrug creatief in het verzinnen van aantrekkelijke namen als het gaat om gebouwen of beelden (bijv. 'het 13 na grootste ter wereld') en zelfs natuurparken en bezoektijden: 'Feb en Maart zijn de beste tijden om de grot te bezoeken, want dat is de beste tijd!' - In de trein spraken we een aantal keren metRussen en die hadden allemaalzoiets van: 'Wat ga je in hemelsnaam in Tomsk doen?' dus wij begonnen een beetje aan onze beslissing te twijfelen. Was achteraf helemaal niet nodig wat de stad was geweldig! Het duurde even voordat we er waren, maar aangezien Gerald zich bijzonder goed kan vermaken metalles wat met treinen, ofvervoer in het algemeen, te maken heeft, hebben we ons goedkunnen bezighoudenop het drukke station. De plattelandsboemeltrein naar Tomsk was voor ons het begin van het echte reizen. Mensen met veel te veel omslachtige bagage, kleine stationnetjes enin de middle-of-nowhere, dat je echt zoiets had van: 'wat moetenze hier!?' Alle dorpjes bestonden enkel uit erg mooie/ oude/ vervallen/ verlaten houten huizen. De stationnetjes echter waren van steen en zeer goed onderhouden met een zeer chique stationscheffin in strak pak en hoge hakken. Eenbijzondere tegenstelling! De twee dagen die we daar hadden vlogen voorbij: mooie houten (traditionele) huizen in overvloed, leuke restaurantjes met ons favo Russisch eten, parken met gouden, gele en rode bomen. Gewoon erg relaxed en gezellig - iets wat we nog niet eerder hadden gezien in Rusland! In een jaren '50 kermis hebben we in een coole schiettent geschoten enallebei welgeteld 1 keer geraakt!In de attracties gaan durfden we niet. Echt alles was ongelooflijk oud en zou in Nederlandal 40 jaar nietmeer gemogen hebben.

Met de trein gingen we verder naar Irkutsk. Door een enorme onhandige aansluiting moesten we wederom errrrug lang wachten op het treinstation in Taiga (6 uur!) Met een biertje en potje scrabble vliegt de tijd echter voorbij en om iets voor 02:00 (‘s nachts) liepen we het platform op om in onze trein te stappen. Wat denk je? Niemand volgt, we staan daar helemaal in ons uppie en er komt van beide kanten een trein! Uhhmm...het kan toch niet dat niemand anders hier instapt? Maar na tien minuten begonnen we toch wat zenuwachtig te worden (grote treinen stoppen circa 20 minuten opbelangrijke stations). Van de loketdame werden we niet veel wijzer en een andere man zei dat we nog even moesten wachten. Na nog eens tien minuten kwam diezelfde man naar ons toerennen. Vladivostok da da da (oftewel ja ja ja!!) al wijzend naar die andere trein.Die dus toch!We hadden nog precies 2,5 minuut om over het spoor en om een andere trein heen de trein te bereiken en toen kwam het volgende opstakel. De provodnik (treindame) had geen idee van onze tickets. En wij maar schreeuwen: 'is dit de juiste trein?' (anders hadden we namelijk alsnog terug moeten rennen en die andere wachtende trein moeten nemen die ook binnen een minuut weg zou gaan....) De trein begon al te rijden en we hadden nog steeds geen idee. Kwam er ook nogeen fors Russischeviswijf met gouden tanden in haar tijger pyama tegen ons gillen dat we haar hadden wakker gemaakt... maar ja wat moet je... We hadden echt geen idee en het is ook niet zo dat we even de volgende trein nemen (over misschien wel twee dagen! :-) End good all good, een andere provodnik kwam te hulp en we mochten eindelijk naar onze bedjes. Je kunt je voorstellen dat we heerlijk hebben geslapen...

Aangekomen in Irkutsk, en na veel ‘handen-en-voeten' gesprekken en gebrekkig Russisch, kwamen we ‘s ochtends vroeg (twee dagen later) aan in Irkutsk. Dit ligt vlakbij (70 km is in Rusland heel vlakbij) het Baikal meermeteen oppervlaktevan ongeveerheel Nederland.Ditdiepste meer ter wereld bevat ongeveer 20% van de totale wereldvoorraad gesmolten zoetwater. De dag doorgebracht in Irkutsk, maar aangezien het maandag was waren alle musea gesloten. Irkutsk is ‘just another city' dus we hadden erg veel zin om een dag later naar Okhlon Island te gaan. Na een heerlijke hobbelrit van maarliefst 7 uur in een minibus, aangkomen in het dorpje. De chauffeur gooide ons uit de bus en vertelde verder niet waar we heen moesten. Het enige wat er er uit kwam was: 'Auf wiederzien'. Lekker behuplzaam, not! Later bleek dat ons hostel 400meter verderop lag. Had hij ons nou niet even kunnen afzetten na deze lange oncomfortabele rit? (Gerald had geen zitplats maar een ruimte van 20cmtussen twee stoelenin...) Maar goed, uiteindlijk ingecheckt bij Nikita's homestead waar we voor het eerst in Rusland andere reizigers hebben ontmoet. ‘s Avonds dan ook een erg leuk feestje gebouwd met veel vodka en daarna naar ons met hout verwarmde kamertje gekropen. Het voordeel van vodka is dat de kater de dag erna meevalt en al vroeg zijn we op pad gegaan naar het meest noorderlijke puntje van het eiland. Echt enorm gaaf en we hadden super geluk met het weer. Laat het 10 graden geweest zijn, maar het zonnetje scheen en het was kraakhelder. Pieken met witte sneeuw in de verte, intens blauw meer, gave klimtochten over de rotsen en deschitterende vergezichten bleven maar komen. Onderweg picknicken onder gele dennebomen (? zie foto's)met versgemaakte vissoep. Veel beter kan reizen niet worden! (Een duik in het meer hebben we niet genomen, dat scheen iets van 5 graden te zijn... ik vond alleen pootje baden al koud genoeg!) Na eenbanyo, eenRussische sauna (echt enorm heet en ik snap nu waarom Russen wel in hun nakie zo'n meer in duiken) terug richting Irkutsk en verder richting Mongolie.

De grensovergang duurde maar liefst9,5 uur! We kwamen om half 1 aan bij een totaal verlaten grensplaats. Pas om 16:00 kwam er beweging in en verschenen de eerste nors kijkende officials om vervolgens onze paspoorten in te nemen en weer twee uur te verdwijnen! Ook met de treinen werd flink geschoven. Stonden we daar op een gegeven moment met slecht twee coupees en niet eens een locomotief... ver konden we in ieder geval niet gaan! Om 19:00 door niemandsland en de Mongolen waren ietsje sneller (slechts 3 uur), zodat we om 22:00 eindelijk onderweg waren naar Ulaan Bataar...

Ik had geen idee van wat ons in Rusland te wachten stond, maar moet zeggen dat het een geweldige ervaring was. Alleen de norse gezichten en gesnauw (wat allemaal best heel erg mee valt zodra je iets vriendelijks terugzegt) en het hele vette eten zal ik niet missen.De lachende Mongolen op straat zijn een aangename verandering!

De komende twee weken gaan we vlaktes van Mongolie verkennen. We hebben net geboekt en gaan onder andere de Gobi woestijn in, gaaf! Veel internet zal daar niet zijn, dus het volgende berichtje volgt als we terug zijn tegen het einde van de maand :-)