Hallo allemaal,

Allereerst bedankt voor alle leuke reacties!

Jullie zullen begrijpen dat wij niet op alles kunnen reageren, maar weet dat we alles met veel plezier lezen! We hopen dat jullie nog veel meer berichtjes zullen plaatsen!

Dan nu ons eerste dankwoord aan een van de 'donateurs' van onze reis: Thanks Katrien! Zoals beloofd zullen we van jullie donaties een verslag doen. Katrien, van jouw 5 Euro zijn we naareen exclusieve balletvoorstelling geweest in een van de meest toonaangevende theaters van Rusland!! Kostte net iets minder dan 5 euro en was werkelijk adembenemend!Zie het verslag en foto voor verder info! Wie o wie zal de volgende keer bedankt worden...?

De vorige mail hebben we afgesloten in Moskou. Daarnazijn we in de trein naar Kazan gestapt. De trein bleek een hele nieuween was van alle gemakken voorzien. Je deelt een coupeetje met 4 personen en we zaten deze keer met twee dametjes uit Kazan. De een was bij haar zoon op bezoek geweest die studeert in Moskou, de ander bij familie. Het praten ging redelijk goed, een van hen sprak behoorlijk goed Engels. Leuk om zo allerlei mensen te leren kennen! Na verloop van tijd gingen we slapen, ieder op zijn eigen bedje, wat slaapt dat lekker op het 'kekedengkedeng' van de trein!

In Kazan aangekomen moesten we op zoek naar een hotel, het was 10 's morgens, dus tijd genoeg (dachten we...). Het eerste hotel was 3000 Roebel (60 euro) en dat vonden we natuurlijk veel te veel...dat moest toch goedkoper kunnen!Wij dapper op zoek naar het volgende hotel (plattegrondje meegesnaaid bij eerste hotel). Op het kaartje leek het allemaal goed te doen, maar in werkelijkheid en met een volle backpack en daypack bij je viel het best tegen. Niemand spreekt ook Engels of Duits, dus na verloop van tijd was de lol er een beetje van af. Inmiddels was gebleken dat er die avond een belangrijke voetbalwedstrijd was, daarom waren veel hotels volgeboekt... Uiteindelijk toch geslaagd in een heel schattig hotelletje in het centrum van Kazan en op ons beste Russchisch ook nog een kamer kunnen boeken!

Gerald had op de plattegrond een leuke wandelroute gevonden door het oude centrum van Kazan, dit beloofde mooi te worden! Bleek dat dit een grote bouwvallige rotzooi was, waar je niet echt alleen rond durfde te lopen...foutje bedankt! Vervolgens naar een grote lokale markt geweest - altijd een feest om daar rond te lopen. Van koeiekoppen, schapehersenen, allerlei kruiden, noten, groenten, bloemen etc.Kazan ligt in een regio waar, naast christenen en orthodoxen ook veel moslims wonen (veel invloeden van het midden-oosten). Je ziet hier dan ook allerlei moskeeen terug en de Moslimmannen hebbeneen soort petje op, zelfs de matroesjkas (houten poppetjes) hebben hier van de hoedjes op! En de shish kebabs smaakten geweldig!

De volgende dag zijn we naar de Kremlin van Kazan geweest, was erg mooi. We hebben de moskee bezocht die hoog boven de stad uittorend. Gebouwd in 2000, dus nog gloednieuw.

Na het Kremlin zijn we weer naar het hotel gegaan om ons voor te bereiden op de volgende uitdaging: de trip naar Perm! De trein vertrok 's avonds, de provodnik (stewardess van het treinstel waar je in rijdt) snapte onze kaartjes niet helemaal en haalde zo ongeveer het hele personeel van de trein er bij. Uiteraard sprak niemand een woord Engels...en wij maar wachten waar ze zich allemaal druk om maakten....Uiteindelijk kwam er een zakenman aan die wel Engels sprak. Hij heeft ons keurig geholpen als tolk en we waren snel binnen. Deze keer hadden we een heel oud treinstel, net iets minder comfotable, maar wel het echte reisgevoel! We hadden een coupe voor ons tweeënen zijn met onze scrabble marathon begonnen. Doordat steeds minder mensen Engels praten en Perm niet echt een toeristische stad is kregen we toch wel beetje kriebels, wat stond ons nu weer te wachten?

's Morgens aangekomen in Perm. Dezelfde behulpzame man zette ons op de bus en had de chauffeur verteld waar we er uit moesten. Dus wij er uit. Hotel? Uh, waar? Na eentijdje zoeken en vragen uiteindelijk hotel gevonden dat we zochten. Bleek het grootste hotel van de Ural te zijn, niet echt goedkoop, maar wijs geworden in Kazan besloten we om dit toch maar gelijk te doen. Zeer mooie luxe lobby, veel zakenmensen, dus dat zou wel goedkomen. Uiteraard de goedkoopste kamer gevraagd... Daaraangekomen konden we onze lach niet inhouden...het was een kamer rechtstreeks onaangepast uit de jaren '60 met twee losse bedden die tot ongeveer de bodem doorzakten! Maar goed, we hadden een slaapplek!

's Avonds zijn we naar het ballet geweest (dank je wel Katrien!), wat werkelijk geweldig was! Het is een van de belangrijkste balletacademies van Rusland en heeft vele internationale artiesten voortgebracht. Wij hadden last-minute kaartjeshelemaal boven aan maar konden alles dankzij onze verrekijkerAnette (thankx Rutger en Nienke!) uitstekend volgen!

De volgende dag op tijd vertrokken om met de lokale bus naar een dorp 100 km van perm te gaan waar ze hele mooie ijsgrotten hebben. Het meisje van de toeristencentre in het hotel had verteld dat dit prima te doen was. Ze had een briefje voor ons in het Russisch geschreven waarop stond dat wij naar Kungur wilden om de grotten te bezoekern. Hiermee naar het busstation gegaan en dit onder de neus van de beambte gedrukt. Uiteindelijk de kaartjes gekregen en de halte gevonden na veel gevraag en gestuntel. Toen kwam de bus, een oude bus waar we een mooie plekje uitzochten. Na eenpaar minuten stapten er nog andere mensen in die een heel verhaal begonnen af te steken... Bleek dat iedereen voorgeschreven plaatsen heeft, dus wij verkassen naar onze eigen plekken,achterin :-(

Na eenhalf uurtje valt er ineens een man schuin achter ons op de vloer van de bus, heh? Niemand, maar dan ook niemand verroerde een vin, ze lieten de man rustig liggen. Na verloop van tijd kwam de man er achter dat er iets niet klopt; hij lag in een soort dwarslaesie positie op de vloer van de heftig hobbelende bus...Hij stond moeizaam mopperend weer op en ging weer op zijn plek zitten en vielals een blok in slaap. Telkens weer viel hij tegen zijn medepassagier aan... armmeiske! Ze voelde zich niet echt helmaal happy, maar was ook niet onder de indruk...Bizar tafereel!

Goed, twee uur later kwamen we aan in het dorpje, de weg nar de ice caves? Daar en daar en dan links, rechts, vervolgen rechtdoor en om de hoek de trap nemen om daarna 2 kilometer door te lopen... denken we dat ze zeiden....We begrepen er uiteraard niets van maar hadden op een kaart gezien hoe we moesten lopen en namen de gok maar. Een taxi was nergens te vinden.

Na circa 3 kilometer lopen uiteindelijk de grotten gevonden. We waren er pas om 14:50 en waren in totaal dus 4 uur bezig geweest (inclusief een lange zoektocht naar het busstation). Bleek dat de laatse rondleiding om 15:00 begon. We hadden dus geen enkele foutmarge meer na alle gerealiseerde fouten! De grotten waren mooi om te zien, allerlei mooie rotsformaties en veel bevroren ijsrivieren en kristallen. De rondleiding (uiteraard alleen Russchisch) was erg interessant, denk ik....Na de grotten terug naar het dorpje gelopen. Het begon al donker te worden en hadden niet zo heel veel trek om hier alleen rond te lopen ...Uitendelijk kwam er een bus die we aanhielden, wij willen naar het busstation....dat begreep ze natuurlijk niet... Gelukkig bleek dat in de bus ook een Russchisch echtpaar zat die ook in de grotten waren. Ook alspraken ze geen woord Engels, zehebben ons geweldig geholpen en moesten toevallig zelf ooknaar Perm.. handy!

De lastige dag naar de grotten (reizen op het platteland van Rusland blijkt behoorlijk heftig) deed ons plan voor de volgende dag behoorlijk eng lijken: we zouden naar de Gulag Perm-36 (Gulag is en soort gevangenkamp van Stalin. Dit is het enig overgebleven kamp van 1000den in heel Rusland). Natuurlijk ligt dit kamp niet bij een stad of dorp, het ligt werkelijk in the middle of nowhere!. We besloten de eerste mogelijke bus te nemen zodat we tijd genoeg zouden hebben voor tegenslagen...

's Morgens in het station wachtten we op de bus en ineens(herhaling van de dag ervoor!)stort er een man op de grond...al zijn vrienden er omheen (ook bezopen).. De man deed niets meer en zijn vrienden en andere mensen die op de bus wachttenwederom ook niet... Om 10:00 weer een boemelbus, met slechts 2 andere passagiers reden we 95 km. naar een dorpje. Met een zelfde soort briefje als de dag ervoor zette de chauffeur ons uit ergens aan de kant van de weg met de instructie: volg de weg!

Door een godverlaten landschap - we werden al beetje zenuwachtig -kwamen weuiteindelijk aan bij het kamp. Daar een rondleiding gehad van een Russischsche dame met een Engelse tolk. Geweldig geregeld en zeer indrukwekken om te horen wat er zich allemaal heeft afgespeeld vanaf 1946. Er zijn in Rusland zo'n40 miljoen (!!!) mensen gevangen gezet in de Gulags. Soms om politieke redenen, (ze waren bijv. tegen de staat (van dichter tot wetenschapper etc.) of gewoon om mensen angst aan te jagen. Ermoest dwangarbeid verricht worden en mensen werden onder embarmelijke omstandigheden vastgehouden. Onvoorstelbaar op welke schaal zich dit allemaal heeft voorgedaan terwijl Anette en ik gewoon op de basisschool propjes aan het schieten waren; het kamp is pas buiten werking gesteld in 1987!!

En nu nog terug naar Perm..?Onze gids had wel een idee:je kunt naar de snelweg lopen en dan komt er rond 16:00 en rond 17:00 wel een bus. Het is geen bushaltedus je moet hemduidelijk aanhouden!Gooooeed! Wij in (een zeer) rap tempo naar de snelweg gelopen en we hadden geluk...Na een half uurtje kwam er een minibusje langs die we aanhielden. Wonder boven wonder ging het busje direct naar Perm! WE MADE IT!!! Nu zitten we nog even in hotel te wachten totdat de trein vertrekt om 00:30, next stop: Taiga (om van uit daar met de bus naar Tomsk te gaan). Anette probeert foto's en filmpjes op de site te zetten, hoop dat het allemaal lukt!

Tot snel, we kijken uit naar al jullie reacties!